Polcortolon

Polcortolon - lek o silnym działaniu przeciwzapalnym Polcortolon to syntetyczny hormon kory nadnerczy, należący do grupy steroidów, zwanych glikokortykosteroidami. Jego głównym działaniem jest przeciwdziałanie stanom zapalnym. Lek ten jest stosowany w leczeniu wielu chorób, takich jak zaburzenia układu hormonalnego, choroby reumatyczne, choroby skóry (np. łuszczyca, pęcherzyca), choroby alergiczne, choroby oka, choroby układu oddechowego, choroby krwiotwórcze, choroby nowotworowe (jako leczenie objawowe), choroby przewodu pokarmowego (np. choroba Crohna) oraz stwardnienie rozsiane. Polcortolon jest szczególnie skuteczny w przypadkach, gdy inne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Jednakże, przed zastosowaniem leku, zawsze należy skonsultować się z lekarzem i przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania i czasu trwania terapii.

Choroby układu endokrynnego:

• niewydolność kory nadnerczy pierwotna (choroba Addisona) i wtórna (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon, syntetyczne analogi mogą być stosowane z mineralokortykosteroidami);
• zespół nadnerczowo-płciowy (wrodzony, hiperplazja nadnerczy), leczenie stosuje się w celu zahamowania wirylizacji spowodowanej nadmiernym wytwarzaniem androgenu w nadnerczach, zaleca się podawanie sodu, u niektórych chorych może być konieczne także podawanie mineralokortykosteroidów;
• hiperkalcemia związana z chorobą nowotworową;
• nieropne zapalenie tarczycy.

Choroby reumatyczne - jako leczenie wspomagające w stanach zaostrzenia, w chorobach takich jak:

• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa;
• łuszczycowe zapalenie stawów;
• reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (w przypadkach nie poddających się innym metodom leczenia);
• gorączka reumatyczna;
• ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej; 
• pourazowe zapalenie kości i stawów;
• zapalenie nadkłykcia;
• nieswoiste ostre zapalenie pochewki ścięgna;
• ostre dnawe zapalenie stawów;
• zapalenie błony maziowej u pacjentów z zapaleniem kości i stawów.

Kolagenozy (w okresach zaostrzenia lub w niektórych przypadkach jako leczenie podtrzymujące):

• reumatyczne lub niereumatyczne zapalenie mięśnia sercowego;
• ostre gośćcowe zapalenie mięśnia sercowego;
• toczeń rumieniowaty układowy.

Choroby skóry i błon śluzowych:

• złuszczające zapalenie skóry;
• opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry;
• ciężkie łojotokowe zapalenie skóry;
• ciężki rumień wielopostaciowy (zespół Stevens-Johnsona);
• ziarniniak grzybiasty;
• pęcherzyca;
• ciężka łuszczyca.

Choroby alergiczne o ciężkim przebiegu, oporne na inne metody leczenia:

• całoroczny lub sezonowy alergiczny nieżyt nosa oporny na inne leki;
• kontaktowe zapalenie skóry;
• atopowe zapalenie skóry;
• choroba posurowicza; 
• reakcje nadwrażliwości na leki;
• astma oskrzelowa.

Choroby oka (ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne):

• zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego;
• zapalenie naczyniówki i siatkówki;
• rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka;
• zapalenie nerwu wzrokowego;
• współczulne zapalenie naczyniówki;
• zapalenie przedniego odcinka oka;
• alergiczne zapalenie spojówek;
• zapalenie rogówki (nie związane z zakażeniem wirusem opryszczki lub zakażeniem grzybiczym);
• półpasiec oczny;
• alergiczne owrzodzenie brzeżne rogówki.

Choroby układu oddechowego:

• beryloza;
• zespół Löfflera;
• zachłystowe zapalenie płuc;
• objawowa sarkoidoza;
• piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc (z jednoczesnym leczeniem przeciwprątkowym).

Choroby układu krwiotwórczego:

• niedokrwistość hemolityczna nabyta (autoimmunologiczna);
• niedokrwistość aplastyczna wrodzona;
• erytroblastopenia (niedobór erytroblastów w szpiku);
• małopłytkowość wtórna u dorosłych;
• idiopatyczna plamica małopłytkowa dorosłych.

Choroby nowotworowe (jako leczenie paliatywne, łącznie z odpowiednim leczeniem przeciwnowotworowym):

• białaczki i chłoniaki u dorosłych;
• ostra białaczka u dzieci.

Obrzęki

• w celu wywołania diurezy lub remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez uremii, typu idiopatycznego lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.

Choroby przewodu pokarmowego (w okresach zaostrzenia; długotrwałe leczenie jest niewskazane):

• wrzodziejące zapalenie okrężnicy; 
• choroba Crohna.

Choroby neurologiczne:

• stwardnienie rozsiane w okresach zaostrzenia

Inne:

• gruźlicze zapalenie opon mózgowych z blokiem podpajęczynówkowym lub blokiem zagrażającym, jeśli jest stosowany razem z właściwym leczeniem przeciwgruźliczym.
• włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego.