Zwichnięcie stawu skokowego. Jak długo trwa leczenie?

Zwichnięcia stawu skokowego i skręcenie stawu skokowego. Jaka jest różnica?

Nasza ekspertka wyjaśnia czym jest zwichnięcie stawu skokowego:

To niewłaściwe przemieszczenie się kości oraz innych powierzchni, które tworzą staw wskutek tego torebka stawowa i więzadła ulegają zerwaniu. Chcę podkreślić, że zwichnięcie jest poważniejszym urazem niż skręcenie, często natomiast określenia przez pacjentów stosowane są zamiennie - zwraca uwagę Emilia Kubicka.

Z kolei skręcenie stawu skokowego występuje, gdy więzadła w stawie ulegają nadmiernemu rozciągnięciu lub zerwaniu bez konieczności przemieszczenia kości.

Kogo najczęściej dotyka zwichnięcie stawu skokowego? Fizjoterapeutka wylicza:

Grupą ryzyka są osoby aktywne sportowo, grające np. w siatkówkę, koszykówkę, piłkę nożną, uprawiające bieganie, a także osoby zaczynające przygodę ze sportem. Tego typu kontuzja dotyka jednak również osoby nieaktywne, które niefortunnie skoczą, uderzą w staw czy po prostu podczas chodu, gdy nie mają prawidłowej stabilizacji stawowej.

Demineralizacja kości. Dlaczego kości są słabe i podatne na złamania?

Złamanie szyjki kości udowej. Tu konieczna jest operacja

Osteoporoza – kogo dotyka i dlaczego?

Zwichnięcie stawu skokowego - objawy

Jakie objawy obserwujemy przy zwichnięciu stawu skokowego? Specjalistka tłumaczy:

Podczas tego urazu obserwujemy deformację stawu, silny ból kostki, który nasila się podczas ruchu, opuchliznę kostki, krwiak w okolicy stawu oraz niestabilność stawu.

Rozpoznanie zwichnięcia stawu skokowego wymaga więc uwzględnienia kilku objawów:

1. Ból i Obrzęk:
   • Zwichnięcie stawu skokowego zazwyczaj powoduje nagły i intensywny ból.
   • Szybko po urazie może pojawić się widoczny obrzęk wokół stawu.
2. Utrata Ruchomości:
   • Osoba ze zwichnięciem stawu skokowego może mieć trudności z ruchomością stawu, a nawet całkowitą utratę ruchomości.
3. Deformacja Stawu:
   • W niektórych przypadkach zwichnięcia stawu skokowego można zauważyć zewnętrzną deformację stawu, co oznacza, że kości stawowe nie są w swoim naturalnym położeniu.

W przypadku podejrzenia zwichnięcia stawu skokowego, ważne jest jak najszybsze skonsultowanie się z lekarzem, aby uzyskać profesjonalną ocenę i odpowiednie leczenie.

Zwichnięcie stawu skokowego - leczenie i rehabilitacja

Fizjoterapeutka Emilia Kubicka wyjaśnia, jak krok po kroku przebiega leczenie i rehabilitacja zwichnięcia stawu skokowego:

Przede wszystkim należy nastawić staw i unieruchomić szyną, łuską lub ortezą na ok. 6-8 tygodni. Gdy kontuzji towarzyszy znaczne uszkodzenie torebki stawowej lub więzadła – może być to wskazanie do operacji, mającej na celu rekonstrukcję więzadeł.

Kolejnym etapem jest fizjoterapia:

Początkowo zalecamy fizykoterapię (ultradźwięki, laser, pole magnetyczne, krioterapię) mające na celu przyspieszyć regenerację uszkodzonych tkanek, zmniejszyć obrzęk i działać przeciwbólowo, aby przygotować staw do kolejnego etapu rehabilitacji jakim jest kinezyterapia - wylicza Emilia Kubicka.

Kinezyterapia z kolei ma na celu ograniczenie bólu i aktywizację mięśni obszaru uszkodzenia.

W kolejnym etapie przeprowadzany jest trening ukierunkowany na odtworzenie ruchomości stawu skokowego, reedukacja sensomotoryczna i aktywizacja mięśni, przywrócenie siły i dynamiki mięśni nogi urazowej.

Zwichnięcie stawu skokowego. Co robić, aby zapobiegać?

Na koniec fizjoterapeutka podpowiada co robić, aby zapobiegać i zmniejszać ryzyko tego typu urazów stawów skokowych. Specjalistka wylicza:

Pomocne będą ćwiczenia stabilizacji, czucia głębokiego czyli zmysłu w układzie mięśniowo-szkieletowym, odpowiadającego za dostarczanie informacji na temat położenia ciała w przestrzeni oraz ustawienia poszczególnych segmentów względem siebie. A także ćwiczenia oporowe z pomocą taśm theraband, piłek, bosu itd.

Warto mieć na uwadze poniższe zalecenia dotyczące profilaktyki zwichnięć stawu skokowego:

• wzmacnianie mięśni nóg,
• ćwiczenia równowagi (np. stanie na jednej nodze),
• rozgrzewka przed aktywnością fizyczną,
• utrzymywanie prawidłowej wagi ciała,
• dobranie właściwego obuwia sportowego,
• stopniowe zwiększanie intensywności ćwiczeń,
• stosowanie specjalnych stabilizatorów, opasek i ochraniaczy stawu skokowego,
• odpoczynek i regeneracja.

Zawsze przed rozpoczęciem nowego programu treningowego warto skonsultować się ze specjalistą, aby dostosować plan do indywidualnych potrzeb i ewentualnych ograniczeń.