Zeprez

Losartan, znany również pod nazwą handlową Zeprez, to lek z grupy antagonistów receptora angiotensyny II. Angiotensyna II to substancja wytwarzana w organizmie, która łączy się z receptorami w ścianach naczyń krwionośnych, powodując ich zwężenie i zwiększenie ciśnienia tętniczego. Losartan działa poprzez zapobieganie wiązaniu się angiotensyny II z receptorami, co prowadzi do rozluźnienia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia tętniczego. Zeprez jest stosowany w leczeniu pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym, zarówno u dorosłych, jak i dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Ponadto, lek ten jest stosowany w celu ochrony nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, którzy mają laboratoryjnie potwierdzone zaburzenia czynności nerek i białkomocz o wartości równej lub większej niż 0,5 g na dobę. Losartan jest również stosowany w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, gdy leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) nie jest odpowiednie. W przypadku, gdy niewydolność serca została ustabilizowana za pomocą inhibitora ACE, nie należy zmieniać leku na losartan. Dodatkowo, losartan jest stosowany u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i pogrubieniem ściany lewej komory serca, ponieważ badania wykazały, że lek ten zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru mózgu.

• Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
• Leczenie chorób nerek u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥0,5 g/dobę jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego.
• Leczenie przewlekłej niewydolności serca (u dorosłych pacjentów), gdy leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) nie jest właściwe z powodu występowania złej tolerancji, zwłaszcza kaszlu lub przeciwwskazań. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca u pacjentów powinna wynosić ≤ 40%, a ich  stan kliniczny powinien być ustabilizowany podczas leczenia zgodnego ze standardami dla przewlekłej niewydolności serca.
• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG.