Losartan Krka

Losartan Krka to lek, którego substancją czynną jest losartan, należący do grupy antagonistów receptora angiotensyny II. Angiotensyna II to substancja wytwarzana w organizmie, która łączy się z receptorami w ścianach naczyń krwionośnych, powodując ich zwężenie i zwiększenie ciśnienia tętniczego. Losartan zapobiega temu procesowi, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Lek ten jest szczególnie skuteczny w zapobieganiu pogarszaniu się czynności nerek u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2. Losartan Krka stosuje się w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych, dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Ponadto, lek ten jest stosowany w celu ochrony nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, u których stwierdzono zaburzenia czynności nerek i białkomocz o wartości ≥ 0,5 g na dobę. Losartan Krka jest również stosowany w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, u których leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitory ACE) nie jest odpowiednie. W przypadku pacjentów, u których niewydolność serca została ustabilizowana za pomocą inhibitora ACE, nie należy zmieniać leku na Losartan Krka. Lek ten jest również stosowany u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi i pogrubieniem ściany lewej komory serca, ponieważ zmniejsza ryzyko udaru mózgu.

• Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
• Leczenie chorób nerek u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥ 0,5 g/dobę, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego.
• Leczenie przewlekłej niewydolności serca (u dorosłych pacjentów), gdy leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) nie jest właściwe z powodu występowania złej tolerancji, zwłaszcza kaszlu, lub przeciwwskazania. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca powinna wynosić ≤40%, a stan kliniczny pacjenta powinien być ustabilizowany podczas ustalonego leczenia przewlekłej niewydolności serca.
• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG.