Meprelon

Meprelon to lek, którego substancją czynną jest glikokortykosteroid - hormon kory nadnerczy, który wpływa na metabolizm, gospodarkę wodno-elektrolitową i funkcje tkanek. Lek ten jest stosowany w przypadku chorób wymagających przyjmowania glikokortykosteroidów, takich jak choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu oraz zapalne i układowe choroby reumatyczne. W przypadku chorób reumatycznych, Meprelon może być stosowany w przypadku postępującego reumatoidalnego zapalenia stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim niszczeniem stawów, oraz postaci pozastawowe. Lek ten może być również stosowany w przypadku młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów o ciężkim przebiegu, obejmującego narządy wewnętrzne (zespół Stilla) lub obejmującego oczy, kiedy leczenie miejscowe jest nieskuteczne (zapalenie tęczówki i struktur sąsiednich). W przypadku chorób układu oddechowego, Meprelon może być stosowany w przypadku astmy oskrzelowej (równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela), zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (zalecany okres leczenia: do 10 dni), szczególnych chorób płuc, takich jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc oraz leczenia podtrzymującego przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc). Meprelon może być również stosowany w przypadku ciężkich postaci kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia lekiem zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa. W przypadku chorób skóry, Meprelon może być stosowany w przypadku chorób skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i/lub wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych.

Produkt leczniczy Meprelon stosuje się w chorobach, które wymagają układowego przyjmowania glikokortykosteroidów. W zależności od objawów i nasilenia należą do nich m.in.: zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu.

Choroby reumatyczne/reumatologia:

• Postępujące reumatoidalne zapalenie stawów w ciężkiej, postępującej postaci, np. z szybkim zniszczeniem stawów, oraz postacie pozastawowe.
• Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim przebiegu, obejmujące narządy wewnętrzne (zespół Stilla) albo z zapaleniem tęczówki i ciała rzęskowego, które nie ustępuje po leczeniu miejscowym.

Pulmonologia:

• Astma oskrzelowa - równocześnie zaleca się podawanie leków rozszerzających oskrzela.
• Zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc - zalecany okres leczenia: do 10 dni.
• Śródmiąższowe choroby płuc, takie jak ostre zapalenie pęcherzyków płucnych (alveolitis), zwłóknienie płuc.
• Długotrwałe leczenie przewlekłych postaci sarkoidozy w stadium II i III (z dusznością, kaszlem i pogorszeniem parametrów czynnościowych płuc).

Choroby górnych dróg oddechowych:

• Ciężkie postacie kataru siennego i alergicznego nieżytu nosa po niepowodzeniu leczenia produktem leczniczym zawierającym glikokortykosteroid w postaci aerozolu do nosa.

Dermatologia:
Choroby skóry i błon śluzowych, których nie można wystarczająco leczyć kortykosteroidami stosowanymi miejscowo, z powodu ich nasilenia i (lub) wielkości albo zajęcia narządów wewnętrznych. Należą do nich:

• Reakcje alergiczne i pseudoalergiczne, reakcje alergiczne związane z zakażeniami, np. ostra pokrzywka, reakcje anafilaktoidalne, wysypki polekowe, wielopostaciowy rumień wysiękowy, toksyczna rozpływna martwica naskórka (zespół Lyella), uogólniona ostra osutka krostkowa, rumień guzowaty, ciężka gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), alergiczny wyprysk kontaktowy, choroby autoimmunologiczne, np. zapalenie skórno-mięśniowe, toczeń rumieniowaty dyskoidalny i podostry toczeń skórny.

Hematologia:

• Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna.

Gastroenterologia/hepatologia:

• Wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
• Choroba Leśniowskiego-Crohna.

Leczenie substytucyjne:

• Niewydolność kory nadnerczy o dowolnej przyczynie (np. choroba Addisona, zespół nadnerczowo-płciowy, stan po usunięciu operacyjnym nadnerczy, niedobór ACTH) po zakończeniu wzrostu (lekami z wyboru są hydrokortyzon i kortyzon).