Cefepime Dotopharma

Lek Cefepime Dotopharma to preparat leczniczy, który zawiera substancję czynną o nazwie cefepim. Cefepim zaliczany jest do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami, które działają podobnie jak penicylina. Lek ten jest stosowany w leczeniu infekcji wywołanych przez bakterie wrażliwe na cefepim. W przypadku dorosłych, lek ten może być stosowany w leczeniu ciężkiego zapalenia płuc, powikłanych infekcji układu moczowego, infekcji w obrębie jamy brzusznej, włącznie z zapaleniem otrzewnej, a także infekcji pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych. Ponadto, lek ten może być stosowany w leczeniu napadów gorączki u pacjentów z osłabioną odpornością, takich jak gorączka neutropeniczna umiarkowana do ciężkiej, kiedy istnieje podejrzenie o zakażenie bakteryjne. W przypadku dzieci, lek ten może być stosowany w leczeniu ciężkiego zapalenia płuc, powikłanych infekcji układu moczowego oraz bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. W przypadku bakteriemii występującej w związku z którąś z powyżej wymienionych infekcji lub podejrzenia w tym kierunku, zaleca się stosowanie leczenia skojarzonego z innym antybiotykiem.

Dorośli 
Do leczenia zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze wrażliwe na cefepim:

• Ciężkie zapalenie płuc;
• Powikłane infekcje układu moczowego;
• Infekcje w obrębie jamy brzusznej włącznie z zapaleniem otrzewnej; zalecana jest terapia skojarzona dodatkowym antybiotykiem, z uwzględnieniem ryzyka indywidualnie dla pacjenta i rodzaju drobnoustrojów, które wywołały, lub mogły wywołać zakażenie.
• Infekcje pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych;
• U pacjentów z neutropenią umiarkowaną (granulocyty obojętnochłonne ≤1000/mm³) lub ciężką (granulocyty obojętnochłonne ≤500/mm³), gorączką neutropeniczną, kiedy podejrzewa się infekcję bakteryjną. U pacjentów z dużym ryzykiem ciężkich zakażeń (np. pacjenci po niedawno przebytej transplantacji szpiku kostnego, pacjenci z niskim ciśnieniem tętniczym krwi, kiedy istnieje podejrzenie nowotworu złośliwego układu krwiotwórczego, lub ciężkiej albo długotrwałej neutropenii) monoterapia przeciwbakteryjna może być nieskuteczna. Brak jest jednak wystarczających danych dotyczących stosowania cefepimu w monoterapii u tych pacjentów. Zalecane jest leczenie skojarzone z antybiotykiem z grupy aminoglikozydów lub glikopeptydów, z uwzględnieniem indywidualniego ryzyka dla pacjenta.
• Leczenie pacjentów z bakteriemią, występującą w związku z którąś z powyżej wymienionych infekcji, lub gdy jest podejrzenie w tym kierunku.

Dzieci

Leczenie zakażeń wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze wrażliwe na działanie cefepimu:

• Ciężkie zapalenie płuc.
• Powikłane zakażenia układu moczowego.
• Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
• Leczenie stanów gorączkowych u pacjentów z neutropenią umiarkowaną (granulocyty obojętnochłonne ≤1000/mm³) lub ciężką (granulocyty obojętnochłonne ≤500/mm³), spowodowanych prawdopodobnie przez infekcję bakteryjną. U pacjentów z dużym ryzykiemciężkich zakażeń (np. pacjenci po niedawno przebytej transplantacji szpiku kostnego, pacjenci z niskim ciśnieniem tętniczym krwi, kiedy istnieje podejrzenie w kierunku nowotworu złośliwego układu krwiotwórczego, lub ciężkiej albo długotrwałej neutropenii) monoterapia przeciwbakteryjna może być nieskuteczna. Brak jest jednak wystarczających danych dotyczących stosowania cefepimu w monoterapii u tych pacjentów. Zalecane jest leczenie skojarzone z antybiotykiem z grupy aminoglikozydów lub glikopeptydów, z uwzględnieniem indywidualnego ryzyka dla pacjenta.

Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.