Samookaleczanie

W tej sprawie należy skonsultować się z psychiatrą prowadzącym leczenie.

Jeżeli nie jest Pan/i osobą ubezpieczoną to NFZ nie refunduje wizyt u psychoterapeuty/ psychologa, który ma podpisaną umowę z NFZ.
W takiej sytuacji pozostaje wizyta prywatna u specjalisty.
Pozdrawiam,
Tomasz Matjas, Purdue Corona

Aby skorzystać z psychoterapii na NFZ w Polsce, konieczne jest posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego. Psychoterapia w ramach NFZ jest dostępna dla osób ubezpieczonych i obejmuje takie zaburzenia jak depresja, fobia społeczna czy nerwica lękowa.

Proszę skorzystać z możliwości psychoterapii. Typ psychoterapii jest odpowiednio dobierany do potrzeb pacjenta.

Zalecana konsultacja z psychiatrą prowadzącym leczenie.

Proszę skorzystać z psychoterapii a sądzę, że psycholog/psychiatra odpowiednio dopasuje model leczenia do Pan/i osobowości.
Pozdrawiam,
Tomasz Matjas

Proszę wybrać odpowiednią dla siebie formę konsultacji u psychiatry/psychologa (czy to stacjonarną czy online), warto skorzystać z pomocy specjalistycznej, na pewno zostanie dobrana właściwa forma pomocy.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Proszę spróbować umówić wizytę u lekarza rodzinnego, jest szansa, że do lekarza, którego mąż zna, zdecyduje się na wizytę kontrolną, a lekarz podczas wizyty postara się z mężem porozmawiać o zaistniałej sytuacji.

Opisane objawy mogą wskazywać na depresję. Warto skonsultować się samodzielnie z psychologiem lub psychiatrą, by uzyskać wsparcie i omówić możliwe sposoby pomocy bliskiej osobie, która odmawia leczenia.

Wskazana kontrolna wizyta u lekarza pediatry prowadzącego, a także konsultacja psychologa dziecięcego - wdrożą odpowiednie zalecenia, z uwzględnieniem badań i konsultacji specjalistycznych.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza pediatry prowadzącego. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania i zleci konsultacje u odpowiednich specjalistów.

Napady złości i pobudzenia u dziecka mogą mieć różne przyczyny – od trudności emocjonalnych, po problemy ze snem, odżywianiem czy niedobory składników odżywczych. Warto zacząć od wizyty u pediatry, który zleci podstawowe badania i oceni, czy konieczna jest dalsza diagnostyka neurologiczna lub psychiatryczna. Równolegle dobrze skonsultować się z psychologiem dziecięcym, by zrozumieć, z czego wynikają napady agresji i jak reagować w takich momentach.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania i zleci konsultacje u odpowiednich specjalistów.

Wskazana jest stała opieka psychiatry oraz psychologa. Dodatkowo - zalecana wizyta u lekarza rodzinnego/internisty w celu przeprowadzenia badania fizykalnego, w oparciu o które ukierunkuje dalsze postępowanie, zarówno w zakresie diagnostyki jak i ew.leczenia.

Zalecana konsultacja z lekarzem psychiatrą w celu ustalenia wskazań do włączenia ukierunkowanej farmakoterapii; kontynuacja terapii - z rozmową z terapeutą prowadzącym o swoich odczuciach i obserwacjach.

Proces terapeutyczny wymaga czasu – naturalne jest, że na początku może pojawiać się poczucie braku postępów czy nawet zwątpienie w skuteczność pracy. Warto otwarcie porozmawiać o tym z terapeutą i wspólnie ustalić, czego najbardziej Pani potrzebuje w tej chwili – np. praktycznych narzędzi do radzenia sobie z emocjami na co dzień. Takie momenty są częścią terapii i często stanowią ważny krok w kierunku dalszych zmian.

Proces terapeutyczny wymaga czasu – naturalne jest, że na początku może pojawiać się poczucie braku postępów czy nawet zwątpienie w skuteczność pracy. Warto otwarcie porozmawiać o tym z terapeutą i wspólnie ustalić, czego najbardziej Pani potrzebuje w tej chwili – np. praktycznych narzędzi do radzenia sobie z emocjami na co dzień. Takie momenty są częścią terapii i często stanowią ważny krok w kierunku dalszych zmian.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza psychiatry. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Przy tak intensywnych emocjach warto poszukać podejścia terapeutycznego, które daje konkretne narzędzia do radzenia sobie na co dzień – na przykład terapii poznawczo-behawioralnej. Czasem pomocne bywa też wsparcie w regulacji codziennych nawyków: jedzenia, snu, aktywności, bo one często mają wpływ na odporność psychiczną. Warto porozmawiać z terapeutą o oczekiwaniach wobec terapii – to może ułatwić dobranie formy pracy do aktualnych potrzeb. Zawsze warto skonsultować się ze specjalistą, by omówić dalsze możliwości.

Rozumiem poczucie zniechęcenia, masz już dużą świadomość tego, co się dzieje, ale czujesz brak narzędzi do realnej zmiany. To bardzo częsty etap, szczególnie gdy terapia opiera się głównie na analizie przyczyn. Proces terapeutyczny wymaga czasu, często w początkowym etapie terapii pojawia się zwątpienie odnośnie jej skuteczności. Proponuję rozważyć terapię poznawczo behawioralną. Ten nurt terapeutyczny koncentruje się na praktycznych sposobach radzenia sobie z lękiem, smutkiem i stresem. Opiera się ona w szczególności na identyfikacji, kwestionowaniu oraz przekształceniu myśli automatycznych które wywołują poczucie lęku i smutku. W trakcie terapii pacjent jest uczony również pracy z emocjami i ciałem, stopniowo oswaja się z sytuacjami, które wywołują lęk i stres, tak aby krok po kroku odzyskiwać poczucie kontroli. Proponuję porozmawiać ze swoim terapeutą o potrzebie bardziej praktycznego podejścia. Wielu specjalistów łączy różne metody, w tym techniki CBT. Jeśli obecny nurt tego nie zapewnia, warto poszukać psychologa, który prowadzi terapię poznawczo-behawioralną.

Zalecana konsultacja z lekarzem psychiatrą. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania

Wskazana zarówno konsultacja i opieka psychologiczna jak i konsultacja z lekarzem psychiatrą, aby ocenić wskazania do zastosowania farmakoterapii.

To, co Pan opisuje – poczucie pustki, stagnacji i trudność w odnalezieniu się w obecnej sytuacji – jest całkowicie naturalne i ludzkie, zwłaszcza gdy życie ulega zmianie lub pojawiają się nowe wyzwania. W nurcie Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) podkreślamy, że takie doświadczenia nie świadczą o „życiu w innej rzeczywistości”, lecz są częścią ludzkiego doświadczenia, które może się zmieniać na przestrzeni lat.

Warto przyjrzeć się swoim wartościom i temu, co jest dla Pana ważne – nawet jeśli teraz trudno to dostrzec. Czasem stagnacja i poczucie pustki są sygnałem, że potrzebujemy na nowo zdefiniować, co nadaje sens naszemu życiu. Bardzo pomocne bywa łagodne podejście do siebie, akceptacja obecnych emocji i stopniowe angażowanie się w drobne, wartościowe działania, nawet jeśli na początku wydają się one mało znaczące.

Jeśli zastanawia się Pan nad farmakoterapią, warto pamiętać, że decyzja o lekach powinna być poprzedzona konsultacją z lekarzem psychiatrą, który oceni Pana sytuację indywidualnie. Często jednak już sama rozmowa z psychologiem lub psychoterapeutą może przynieść ulgę i pomóc zrozumieć, co się dzieje. To, że nie ma Pan z kim o tym porozmawiać, może potęgować poczucie osamotnienia – zachęcam do rozważenia kontaktu ze specjalistą, który wesprze Pana w tym procesie.

To bardzo trudna sytuacja i może się wydawać, że nie ma z niej wyjścia – jednak naprawdę można ją przepracować.

Serdeczności i powodzenia

Monika Figat, Psycholog [Warszawa i on-line] | monikafigat.pl

Wizyta u psychologa mogłaby być bardzo pomocna w tej sytuacji. Psycholog pomoże lepiej zrozumieć, co stoi za tym poczuciem stagnacji — czy to efekt długotrwałego stresu, przemęczenia, zmian życiowych, czy może objaw obniżonego nastroju lub depresji. W bezpiecznej rozmowie można stopniowo uporządkować swoje myśli, emocje i znaleźć nowe sposoby radzenia sobie.

Nie musi Pan/Pani od razu sięgać po leki — decyzję o ewentualnej farmakoterapii podejmuje lekarz psychiatra po dokładnej ocenie stanu psychicznego. Warto jednak zacząć od rozmowy z psychologiem, który pomoże zrozumieć, czy potrzebne jest dalsze wsparcie medyczne.

To, że szuka Pan/Pani pomocy i zadaje takie pytania, świadczy o świadomości i gotowości do pracy nad sobą — to bardzo dobry znak. Proszę pamiętać, że nie jest Pan/Pani sam(a) i że takie poczucie pustki może być początkiem procesu zmiany, jeśli da się sobie szansę na rozmowę i wsparcie specjalisty.

Warto poszukać związku z jakimś wydarzeniem przed pojawieniem się poczucia pustki i stagnacją, którą Pan opisuje. Czy stało się w Pana życiu coś, co było emocjonalnie trudne? Poczucie zatrzymania, stagnacji zaprasza też do pogłębienia refleksji nad sobą, swoim życiem, może jest o potrzebie zmiany. Warto się przyjrzeć temu z kilku perspektyw: od kiedy obserwuję tak wyraźną zmianę i co się wtedy działo w moim życiu, co czuję kiedy doświadczam pustki. Odpowiedzi na pytania warto poszukać podczas spotkania z psychologiem.

Zalecana konsultacja z lekarzem psychiatrą prowadzącym leczenie. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania

W takiej sytuacji warto delikatnie zachęcić bliską osobę do rozmowy, ale bez nacisku czy oceny. Czasem wystarczy proste: „Martwię się o Ciebie, jeśli będziesz chciała pogadać – jestem obok”. Wsparcie polega nie tylko na szukaniu odpowiedzi, ale też na byciu obecnym i uważnym. Warto również zachęcić do kontaktu ze specjalistą, który może pomóc przepracować trudności – zwłaszcza jeśli sygnały są niepokojące lub powtarzają się w czasie.

Warto w sposób delikatny zaoferować chęć pomocy/rozmowy; niewykluczone, że osoba ta korzysta już z pomocy profesjonalisty, ale jeśli nie, spróbować zasugerować wizytę u specjalisty (psycholog, psychiatra), który będzie mógł pomóc.

Przestrzeń do zadawania takich pytań powinna być bezpieczna, prywatna i komfortowa. Najlepiej w cichym, ustronnym miejscu, gdzie nikt nie słyszy. Rozmowa powinna odbywać się bez pośpiechu, w neutralnym otoczeniu, w komfortowej odległości i w atmosferze akceptacji, z otwartą postawą, spokojnym tonem głosu i umiarkowanym kontaktem wzrokowym.

np .Zauważyłam, że masz na rękach blizny i martwię się o Ciebie. Czy chciałabyś mi coś o tym powiedzieć?”
„Kiedy widzę Twoje blizny, czuję niepokój, bo ważne jest dla mnie Twoje bezpieczeństwo. Czy chcesz się podzielić tym, co przeżywasz?”
„Jesteś dla mnie ważna, a ja czuję troskę, kiedy patrzę na Twoje ręce. Czy mogę Ci jakoś pomóc?”

Zalecana konsultacja psychiatryczna w celu wdrożenia odpowiednich zaleceń (również farmakologicznych), a także opieka psychologa.

Zalecana konsultacja psychiatryczna. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Objawy, które Pani opisuje mogą być sygnałem przeciążenia psychicznego lub obniżonego nastroju. Warto porozmawiać o tym z psychiatrą lub psychoterapeutą, którzy pomogą ocenić sytuację i dobrać odpowiednie wsparcie.

Dzień dobry,
opisuje Pani wiele trudnych doświadczeń emocjonalnych, które mogą świadczyć o depresji, ale także o innych zaburzeniach nastroju. Wahania nastroju, poczucie bezradności, samotności, spadek energii i trudności w relacjach to sygnały, których nie warto bagatelizować.

Zachęcam do umówienia się na konsultację psychologiczną – rozmowa z psychologiem pomoże Pani lepiej zrozumieć swoje emocje i sytuację, a także dobrać odpowiednią formę pomocy. Jeśli będzie taka potrzeba, psycholog może zaproponować konsultację psychiatryczną. Już samo nazwanie i wypowiedzenie tego, co Pani czuje, często przynosi ulgę i zmniejsza napięcie emocjonalne.
Pozdrawiam serdecznie
Żaneta Laps Psycholog & Coach

W przypadku dolegliwości emocjonalnych a także depresji skuteczna może być terapia homeopatyczna. Ma ona na cele pobudzenie naturalnych mechanizmów organizmu do samoleczenia poprzez zastosowanie indywidualnie dobranego leku homeopatycznego. Na wizytę do homeopaty można umówić się w miejscu zamieszkania lub skorzystać z wizyty on-line.

To, co opisujesz, może wskazywać na depresję lub inne zaburzenie nastroju, szczególnie że objawy utrzymują się od dłuższego czasu i wpływają na Twoje życie, relacje oraz codzienne funkcjonowanie. Warto jak najszybciej skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą, aby uzyskać profesjonalną diagnozę i wsparcie. Rozmowa ze specjalistą pomoże Ci zrozumieć źródło tych trudnych emocji i znaleźć sposoby na poprawę samopoczucia. Nie musisz przez to przechodzić sam / sama — szukanie pomocy jest oznaką siły, a nie słabości.

[email protected]

To, co Pani opisuje – wahania nastroju, poczucie osamotnienia, spadek energii, trudności w relacjach i wybuchy złości – jest całkowicie naturalne i ludzkie, zwłaszcza biorąc pod uwagę trudne doświadczenia z dzieciństwa oraz obecne wyzwania związane z byciem mamą dwójki dzieci. W nurcie Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) podkreślamy, że emocje, nawet te trudne i przytłaczające, są częścią naszego życia i nie świadczą o naszej wartości czy „byciu do niczego”.

Warto przyjrzeć się swoim emocjom z łagodnością i akceptacją, zamiast je oceniać czy tłumić. Często to, co przeżywamy, jest naturalną reakcją na obciążenia z przeszłości i aktualne wyzwania. W ACT zachęcamy do zauważania swoich uczuć, nazywania ich i pozwalania sobie na ich przeżywanie – nawet jeśli są bolesne. Jednocześnie warto próbować, choćby bardzo małymi krokami, angażować się w działania, które są zgodne z Pani wartościami, nawet jeśli na początku wydają się trudne lub nie dają natychmiastowej ulgi.

Trudności w relacjach, spadek libido czy wybuchy złości mogą być sygnałem, że potrzebuje Pani więcej wsparcia i troski o siebie. Jeśli czuje Pani, że sytuacja się nasila, warto rozważyć rozmowę z psychologiem lub terapeutą, który pomoże przepracować te doświadczenia i znaleźć strategie radzenia sobie na co dzień.

To bardzo trudna sytuacja i może się wydawać, że nie ma z niej wyjścia – ale naprawdę można ją przepracować.

Serdeczności i powodzenia

Monika Figat, Psycholog [Warszawa i on-line] | monikafigat.pl

Zalecana konsultacja psychiatryczna lub psychologiczna psychoterapeuty w celu wdrożenia odpowiednich zaleceń (również farmakologicznych), a także opieka psychologa.

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym leczenie, który przepisał konkretny preparat. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Wskazana konsultacja z lekarzem psychiatrą prowadzącym leczenie, który wdrożył określone leki, zadecyduje o dalszym postępowaniu.

Czat nie da pełni obrazu klinicznego niezbędnego do postawienia rozpoznania i odpowiedniego ukierunkowania postępowania diagnostycznego czy terapeutycznego; ale oczywiście o formie konsultacji decyduje lekarz ją przeprowadzający.

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym leczenie, Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Możliwość konsultacji psychiatrycznej w formie czatu zależy od indywidualnej decyzji lekarza psychiatry.

Choć nie jest to standardowa forma kontaktu, niektórzy specjaliści dopuszczają taką możliwość – zwłaszcza w przypadku pacjentów, którzy z różnych powodów (np. lęk, trauma, trudność w komunikacji werbalnej) unikają rozmów głosowych. Podczas takiej konsultacji psychiatra może zebrać szczegółowy wywiad, ocenić stan psychiczny i – jeśli uzna to za zasadne – zaproponować leczenie.

Znalezienie psychiatry oferującego konsultację wyłącznie w formie czatu może być trudne, ale nie jest niemożliwe. Warto skontaktować się z wybraną platformą telemedyczną lub gabinetem i zapytać, czy taki kontakt jest dopuszczalny – niektórzy lekarze zgadzają się na komunikację tekstową jako formę pierwszego kontaktu lub kontynuacji leczenia.

Zalecana konsultacja z psychologiem.

Proszę skonsultować się psychologiem i psychiatrą.

Można spróbować leczenia homeopatycznego, może syn taką pomoc zaakceptuje. Można umówić wizytę z homeopatą w miejscu zamieszkania lub on-line.

Proszę skontaktować się z psychologiem który pomoże Pani w komunikacji z synem by mógł podjąć samodzielną decyzję na wizytę poradni zdrowia psychicznego

Dzień dobry, konsultacja z psychologiem na pewno mogłaby pomóc, jednak jeśli syn nie chce to na razie nie ma co na siłę go ciągać (zwłaszcza jeśli nie ma zagrożenia zdrowotnego). Myślę, że dobrym pomysłem będzie rozmowa na jego polu zainteresowań (co on tam w tym komputerze klika). To tylko propozycja, to Pan/Pani zna swojego syna najlepiej. Na pierwszym miejscu rozmowa, jak syn się zgodzi na pomoc zewnętrzną to dopiero wtedy psycholog czy inni specjaliści.
Pozdrawiam

Zalecana jest pilna konsultacja z psychologiem/psychiatrą. Proszę równiż samodzielnie umówić się do psychologa celem otrzymania pełnego wsparcia w tej trudnej sytuacji.

Dzień dobry, w takiej sytuacji warto rozważyć konsultację z psychologiem, który pomoże w zdiagnozowaniu trudności doświadczanych przez syna. Pozdrawiam,
A. Iwanicka

Opisuje Pani sytuację, która może wskazywać na poważny kryzys psychiczny u syna — wycofanie społeczne, izolacja, spadek motywacji, niepokój o wygląd oraz narastająca agresja mogą być objawami depresji, zaburzeń lękowych lub innych trudności rozwojowych. Ważne, by nie bagatelizować tych sygnałów, nawet jeśli syn stanowczo odrzuca pomoc. Warto spokojnie, bez oceny, komunikować swoje zaniepokojenie i gotowość wsparcia, unikając presji, ale konsekwentnie proponując np. rozmowę z psychologiem w neutralnym miejscu. Dobrą opcją może być również skonsultowanie się samemu z psychologiem, by dowiedzieć się, jak skutecznie budować kontakt i jak zachować się w sytuacjach trudnych.

Proszę zgłosić się do lekarza rodzinnego i przedstawić zaistniałą sytuację; lekarz podczas wizyty będzie mógł ocenić wskazania do kontynuacji zwolnienia.

Jeśli specjalista psychiatra uzna, że jest taka potrzeba to tak.

1

Da się tak. Oczywiście trzeba to uzasadnić psychiatrze.

Zalecana konsultacja neurologiczna, a dodatkowo - konsultacja psychologa.

Stacjonarna wizyta u neurologa, który podejmie decyzję co do dalszego postępowania.

Wskazana wizyta stacjonarna u lekarza neurologa celem badania i pokierowania na badania.

Przed wizyta neurologiczna stacjonarna można rozważyć bardziej dostępna wizyta u swojego lekarza POZ celem wykonaniem badan które zapewne pomogą w dalszej konsultacji

Dzień dobry, w takim przypadku warto zgłosić się do neuropsychologa, który pomoże Pani w ocenie doświadczanych przez Panią trudności, czy mają one charakter emocjonalny, czy być może są związane z problemami w funkcjonowaniu OUN. Neuropsycholog zajmuje się oceną funkcji poznawczych (uwagi, pamięci, funkcji językowych), zaproponuje również dla Pani proces diagnostyczny i terapeutyczny. Pozdrawiam, A. Iwanicka

Dzień dobry, warto pomyśleć o wizycie u neurologa by wykluczyć czynnik neurologiczny opisanych przez Panią problemów, a następnie rozważyć wizytę u psychologa. Pozdrawiam serdecznie

Przed stacjonarną wizytą u neurologa warto rozważyć wcześniejszą konsultację z lekarzem POZ, który może zlecić wstępne badania ułatwiające dalszą diagnostykę. Takie podejście może przyspieszyć proces leczenia i zapewnić bardziej kompleksową ocenę stanu zdrowia.

Choć istnieją określone formy psychoterapii z przypisaną do nich nazwą ogólną metody - to rodzaj terapii zawsze dobierany jest indywidualnie do pacjenta .

Zalecana konsultacja z psychiatrą prowadzącym leczenie.

Można skorzystać z usług psychologa/psychoterapeuty który specyalizuje się w danym zakresie terapii. Zalecana jest terapia razem w leczeniu u lekarza psychiatry w miejscu zamieszkania lub umówić wizytę on-line.

Dzień dobry, psychoterapia osob z diagnozą spekrum znacznie różni się od psychoterapii osób z diagnozą lęku społecznego. Nie mniej terapeuta dobiera sposób prowadzenia psychoterapii indywidualnie dla każdego pacjenta. Pozdrawiam

Psychoterapeuta psychodynamiczny zawsze dostosowuje sposób prowadzenia terapii do pacjenta i zgłaszanych problemów. Chodzi o głębokość pracy i włączanie do psychoterapii innych wspomagających technik, jak psychoedukacja itp.

Proszę zgłosić się na konsultację do psychiatry, na pewno wdroży odpowiednie postępowanie, aby Pani pomóc.

konsultacja u psychiatry, dobrane odpowiednio leki powinny Pani pomóc.

W pierwszej kolejności proszę z Mamą zgłosić się do lekarza rodzinnego, żeby móc wykluczyć nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, które mogą dawać u osób starszych różnorodne objawy, również w zakresie psychiki. Po zbadaniu Mamy i wykonaniu badań lekarz rodzinny wskaże dalszą drogę postępowania.

Zalecana stacjonarna wizyta lekarska podczas której lekarz podejmie decyzję co do dalszego sposobu postępowania.

Proszę zgłosić się do lekarza rodzinnego celem wykonania badań laboratoryjnych wykluczających somatyczne podłoże objawów / ewentualnie wizyta domowa lekarza rodzinnego lub zgłoszenie się do szpitala - gdzie może zostać przeprowadzona dodatkowo konsultacja psychiatryczna.
W dalszej kolejności można pomyśleć o ewentualnej wizycie domowej lekarza psychiatry.

Najlepszym rozwiązaniem będzie stacjonarna wizyta u lekarza psychiatry, który podejmie decyzję o dalszym leczeniu/ postępowaniu