lek. spec. Jacek Koprowicz

Psychiatria, to bez wątpienia dość szczególna dziedzina medycyny. Leczenie opiera się z jednej strony na wypracowanych przez ekspertów standardach postępowania, ale z drugiej strony na doświadczeniu i często przeczuciu co w danym zindywidualizowanym przypadku będzie najlepszym rozwiązaniem. Mimo najszczerszych chęci bywa, że nie ma oczekiwanych efektów. W takim przypadku warto zasięgnąć opinii innego specjalisty, który być może ma inne spojrzenie na pacjenta, a jego terapia będzie skuteczniejsza.
Pacjent nie może bać się swojego lekarza! To już wzbudza niepotrzebne negatywne emocje i nie pomaga w zdrowieniu. Nie ma Pan/Pani obowiązku informować o chęci zmiany lekarza, natomiast jeżeli okaże się, że nowo wybrany psychiatra będzie chciał mieć wgląd w dotychczasowe leczenie, a wiec i dokumentację medyczną, to jest prawdopodobne, że ta informacja do obecnego psychiatry dotrze. Raczej będzie to dla niego sygnał, że nie sprostał oczekiwaniom i pokładanym w nim nadziejom, a nie powodem do złości.

Przede wszystkim muszą istnieć podstawy medyczne do wystawienia przez lekarza takiego zaświadczenia o niezdolności do pracy (w tym wypadku niezdolności do uczestnictwa w zajęciach na uczelni). W gestii lekarza jest umiejętne wystawienie takiego druku. Dla studentów, którzy nie pracują i potrzebują tylko dokument celem okazania na uczelni nie wystawia się druku ZUS ZLA (technicznie nie jest to możliwe), a jedynie stosowne Zaświadczenie Lekarskie o niezdolności do uczestnictwa w zajęciach.

Zespół Sjögrena, a właściwie choroba Mikulicza-Radeckiego (bo to właśnie Polak Jan Mikulicz-Radecki 50 lat wcześniej ją opisał!), jest chorobą autoimmunologiczną. I to określenie chyba wiele wyjaśnia...
Organizm wytwarza przeciwciała przeciwko własnym białkom, wywołując stany zapalne i uszkodzenie gruczołów wydzielania zewnętrznego oraz równolegle zmiany zapalne w różnych narządach i układach. Tak więc choroba sama w sobie jest obciążeniem dla układu immunologicznego, który jest nadwyrężony, źle funkcjonujący i gorzej podatny na właściwe reagowanie w sytuacji zagrożenia. To bez wątpienia może skutkować cięższym przebiegiem infekcji wirusowej SARS-CoV-2, ale też i innymi patogenami. Poza tym pamiętajmy, że osoba z tą chorobą jest względem CoViD-19 traktowana jako posiadacz choroby współistniejącej, a co to oznacza w suchych statystykach komentować nie muszę. Czy po przejściu COVID-19 rozwój choroby może przyspieszyć- nie znam takich doniesień, ale w medycynie niestety wszystko jest możliwe.