Emanera to lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP), którego substancją czynną jest ezomeprazol. Preparat zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku, łagodząc objawy refluksu żołądkowo-przełykowego i sprzyjając gojeniu uszkodzonej błony śluzowej przełyku. Stosowany jest zarówno w leczeniu objawów, jak i w terapii podtrzymującej.
Emanera jest wskazana przede wszystkim w leczeniu choroby refluksowej przełyku (GERD), zarówno w jej postaci nadżerkowej, jak i nienadżerkowej. Objawia się ona cofaniem się treści żołądkowej do przełyku, powodując zgagę, pieczenie za mostkiem, odbijania czy ból przy połykaniu. Lek jest również stosowany w terapii podtrzymującej po wyleczeniu zapalenia przełyku oraz w leczeniu objawów refluksu u pacjentów bez nadżerek.
Emanera znajduje zastosowanie także w eradykacji bakteriiHelicobacter pylori (w skojarzeniu z antybiotykami) oraz w leczeniu i profilaktyce choroby wrzodowej, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących przewlekle leki z grupy NLPZ. Receptę na Emanerę mogą wystawić gastroenterolodzy, którzy diagnozują i prowadzą leczenie chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego, oraz lekarze rodzinni lub interniści w ramach kontynuacji leczenia.
Emanera jest dostępna w postaci kapsułek dojelitowych, które należy połykać w całości, popijając wodą, najlepiej rano przed posiłkiem. Standardowa dawka w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku wynosi 40 mg raz na dobę przez 4-8 tygodni, a w terapii podtrzymującej 20 mg raz na dobę.
W terapii eradykacyjnej H. pylori Emanera podawana jest w dawce 20 mg dwa razy dziennie w połączeniu z dwoma antybiotykami przez 7 dni. U pacjentów przyjmujących przewlekle NLPZ zaleca się dawkę 20 mg na dobę w celu profilaktyki owrzodzeń.
Lek przeznaczony jest dla osób dorosłych, a w szczególnych przypadkach także dla młodzieży powyżej 12. roku życia (w leczeniu GERD). U pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby dawkę może być konieczne zmniejszyć. Terapia powinna być prowadzona zgodnie z zaleceniami lekarza, a jej czas trwania dostosowany do rodzaju schorzenia i odpowiedzi organizmu na leczenie.
Emanera jest przeciwwskazana u osób z nadwrażliwością na ezomeprazol, inne pochodne benzimidazolu lub jakikolwiek składnik leku. Ostrożność należy zachować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, osteoporozą, niedoborem witaminy B12 czy chorobami wymagającymi długotrwałej terapii IPP, ponieważ długie stosowanie może wiązać się z większym ryzykiem złamań czy zaburzeń wchłaniania.
Do najczęstszych działań niepożądanych należą bóle głowy, bóle brzucha, biegunka, zaparcia, nudności oraz wzdęcia. Rzadziej mogą pojawić się reakcje alergiczne, zaburzenia smaku, suchość w ustach czy obrzęki. Bardzo rzadko obserwuje się ciężkie reakcje skórne lub uszkodzenie wątroby – w takich sytuacjach leczenie należy natychmiast przerwać i skonsultować się z lekarzem.
Dowiedz się więcej: Emanera – działanie, dawkowanie, skutki uboczne
Recepta na Alpicort: leczenie stanów zapalnych skóry z egzemą i łuszczycą
Recepta online na Dostinex: kiedy konieczne jest zahamowanie laktacji po porodzie?
Recepta na Uro-Vaxom: profilaktyka nawracających infekcji pęcherza
Recepta na Cinie. Skuteczne leczenie napadów migreny z aurą i bez aury
Recepta na ellaOne: jak lek działa u kobiet z endometriozą?
Recepta online na Solderol: profilaktyka niedoboru D3 u osób w podeszłym wieku
Serwis HaloDoctor ma charakter wyłącznie informacyjny i edukacyjny i w żadnym wypadku nie zastępuje konsultacji medycznej. W celu dokładnej diagnozy zalecany jest kontakt z lekarzem. Jeśli jesteś chory, potrzebujesz konsultacji lekarskiej, e‑Recepty lub zwolnienia lekarskiego umów wizytę teraz. Nasi lekarze są do Twojej dyspozycji 24 godziny na dobę!
Recepta na Alpicort: leczenie stanów zapalnych skóry z egzemą i łuszczycą
Recepta online na Dostinex: kiedy konieczne jest zahamowanie laktacji po porodzie?
Recepta na Uro-Vaxom: profilaktyka nawracających infekcji pęcherza
Recepta na Cinie. Skuteczne leczenie napadów migreny z aurą i bez aury
Recepta na ellaOne: jak lek działa u kobiet z endometriozą?
Recepta online na Solderol: profilaktyka niedoboru D3 u osób w podeszłym wieku