Varlota to lek, który zawiera substancję czynną erlotynib i jest stosowany w leczeniu raka. Działanie leku polega na hamowaniu aktywności białka zwanego receptorem naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), które bierze udział w procesie wzrostu i rozprzestrzeniania się komórek nowotworowych. Lek ten jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stadium zaawansowanym. Może być stosowany jako leczenie pierwszego wyboru lub w przypadku, gdy pierwsza linia chemioterapii nie przyniosła oczekiwanych rezultatów i komórki nowotworowe wykazują specyficzne mutacje EGFR. Varlota może być również przepisywana pacjentom z rakiem trzustki z przerzutami, w połączeniu z innym lekiem o nazwie gemcytabina.
Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP):
Produkt Varlota jest wskazany w leczeniu pierwszego wyboru u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z aktywującymi mutacjami EGFR.
Produkt Varlota jest także wskazany w terapii podtrzymującej u pacjentów z miejscowo zaawansowanym NDRP lub z NDRP z przerzutami, z aktywującymi mutacjami EGFR, u których nastąpiła stabilizacja choroby po chemioterapii pierwszego wyboru.
Produkt Varlota jest także wskazany w leczeniu pacjentów z miejscowo zaawansowanym NDRP lub NDRP z przerzutami, po niepowodzeniu leczenia co najmniej jednym schematem chemioterapii. Zastosowanie produktu leczniczego Varlota u pacjentów z nowotworami bez mutacji aktywujących EGFR jest wskazane tylko wtedy, gdy inne opcje leczenia uznane są za nieodpowiednie.
Przepisując produkt Varlota należy wziąć pod uwagę czynniki związane z wydłużeniem przeżycia.
Nie wykazano korzyści, co do czasu przeżycia ani innych istotnych klinicznie skutków leczenia u pacjentów z nowotworami, w których w badaniu immunohistochemicznym (IHC) nie stwierdzano ekspresji receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR).
Rak trzustki:
Produkt Varlota w skojarzeniu z gemcytabiną jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem trzustki z przerzutami.
Przepisując produkt Varlota należy wziąć pod uwagę czynniki związane z wydłużeniem przeżycia.
Nie wykazano korzyści co do czasu przeżycia u pacjentów z chorobą miejscowo zaawansowaną.