Atioprin

Atioprin to lek, który zawiera substancję czynną - azatioprynę, należącą do grupy leków immunosupresyjnych. Działanie tych leków polega na osłabieniu układu immunologicznego. Lekarz może zalecić stosowanie Atioprinu w celu umożliwienia organizmowi przyjęcia przeszczepionego narządu lub uzyskania kontroli nad chorobami, w których układ immunologiczny działa przeciwko własnemu organizmowi. Atioprin może być również stosowany jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami w leczeniu chorób autoimmunologicznych, takich jak ciężkie zapalne choroby skóry, wątroby, tętnic oraz niektóre choroby krwi. Lek ten może być również stosowany w leczeniu ciężkiego reumatoidalnego zapalenia stawów oraz ciężkiego zapalenia jelit, takiego jak choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Azatiopryna wskazana jest jako leczenie wspomagające w schematach leczenia immunosupresyjnego, w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi stanowiącymi terapię zasadniczą (immunosupresja podstawowa).

Azatiopryna stosowana jest w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi w profilaktyce odrzucenia przeszczepu u pacjentów po allogenicznym przeszczepieniu nerki, wątroby, serca, płuca lub trzustki.

Azatiopryna jest antymetabolitem o właściwościach immunosupresyjnych. Jest stosowana w monoterapii lub częściej w skojarzeniu z innymi lekami (zwykle kortykosteroidami) i zabiegami, które wywierają wpływ na odpowiedź immunologiczną. Działanie terapeutyczne azatiopryny może wystąpić dopiero po tygodniach lub miesiącach stosowania. Podawana w skojarzeniu z kortykosteroidami często umożliwia zmniejszenie dawek tych leków, zmniejszając w ten sposób toksyczność związaną ze stosowaniem dużych dawek kortykosteroidów i ich długotrwałym podawaniem.

Azatiopryna podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z kortykosteroidami i (lub) innymi lekami oraz zabiegami jest wskazana do stosowania w ciężkich przypadkach niżej wymienionych chorób u pacjentów, którzy nie tolerują leczenia kortykosteroidami lub którzy są od nich uzależnieni i u których odpowiedź na leczenie jest nieadekwatna pomimo stosowania dużych dawek kortykosteroidów:

• ciężkie aktywne reumatoidalne zapalenie stawów, którego nie można kontrolować za pomocą leków o mniejszej toksyczności (leki modyfikujące przebieg choroby, DMARD)
• zapalne choroby jelit o przebiegu ciężkim lub średnio ciężkim (choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego)
• toczeń rumieniowaty układowy
• zapalenie skórno-mięśniowe i zapalenie wielomięśniowe
• autoimmunologiczne przewlekłe aktywne zapalenie wątroby
• guzkowe zapalenie tętnic
• niedokrwistość hemolityczna autoimmunologiczna
• przewlekła oporna samoistna plamica małopłytkowa.