Kiwi w diecie – jak wpływa na odporność, serce i trawienie

Zalecana konsultacja z psychologiem. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Wskazana kontrolna wizyta u lekarza rodzinnego, w celu przeprowadzenia badania fizykalnego kontrolnego i badań laboratoryjnych kontrolnych, aby wykluczyć również inne, poza podłożem emocjonalnym, powody obserwowanych zaburzeń. Zalecana również konsultacja/opieka psychologiczna.

Po porodzie organizm i emocje często działają inaczej niż wcześniej, dlatego napady na słodycze mogą pojawiać się zarówno przy stresie, jak i przy dużym zmęczeniu. Czasem to nie jest kwestia słabej woli, tylko próba szybkiego podniesienia energii, kiedy ciało jest w ciągłym napięciu.
Warto w takiej sytuacji zwrócić uwagę na regularne posiłki i zadbać o to, żeby w ciągu dnia pojawiało się coś sycącego - wtedy potrzeba sięgania po słodycze pod wpływem stresu zwykle wyraźnie słabnie. Dla wielu osób pomocne bywa też spokojne przyjrzenie się temu, co dzieje się tuż przed napadem - czy jest głód, czy napięcie, czy poczucie przeciążenia - bo to pozwala reagować wcześniej, a nie dopiero, gdy pojawi się bardzo silna potrzeba zjedzenia czegoś słodkiego.
Jeśli sytuacja utrzymuje się dłużej i zaczyna utrudniać codzienność, warto porozmawiać o tym ze specjalistą, aby zaplanować dalsze postępowanie.

W Tradycyjnej Medycynie Wschodnioazjatyckiej pragnienie pokarmów o smaku słodkim wskazuje na niedobory odpowiadające SF70 według klasyfikacji ICD11. Interpretujemy to jako sygnał od organizmu, że brakuje mu składników budulcowych, co oczywiście ma swoje logiczne uzasadnienie - po porodzie konieczna jest trwająca minimum 1 rok regeneracja na poziomie diety (ciepłe, gotowane pokarmy o zwiększonej przyswajalności - np. buliony, zupy-kremy zwłaszcza z dyni, marchewki, ziemniaków i batatów). Jeśli objawy nasilają się w sytuacjach stresowych - warto porozmawiać z terapeutą zdrowia psychicznego.

Napady na słodycze po porodzie mogą mieć podłoże hormonalne lub emocjonalne. Warto skonsultować się z psychodietetykiem lub psychologiem, by lepiej zrozumieć mechanizm i wypracować skuteczne strategie kontroli.

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym dotychczas leczenie. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania

Przy BMI 40, insulinooporności i hashimoto nadal można schudnąć bez leków. Czasem ciało po prostu potrzebuje spokojniejszego podejścia i trochę więcej czasu, zwłaszcza gdy wcześniej było pod dużą presją zmian.
W takich sytuacjach bardzo pomaga plan żywieniowy ułożony tak, żeby był do udźwignięcia na co dzień — bez poczucia walki ze sobą, raczej z myślą o tym, żeby zadbać o energię, sytość i lepsze samopoczucie. Równie ważny jest ruch dobrany do możliwości, żeby nie przeciążał, tylko wspierał.
Jeśli wcześniejsze próby kończyły się frustracją, to nie znaczy, że nic już nie zadziała. Często potrzeba po prostu podejścia, które uwzględni choroby towarzyszące i to, jak organizm reaguje na zmiany.
Warto też pozostać pod opieką specjalistów — dietetyka i endokrynologa — którzy mogą pomóc dopasować sposób pracy do aktualnej sytuacji zdrowotnej.
Życzę dużo wytrwałości i satysfakcji z małych kroków, które naprawdę mogą przynieść zmianę.

Zalecana konsultacja dietetyczna/opieka poradni metabolicznej, konsultacja z trenerem, który w oparciu o stan kliniczny wdroży odpowiedni plan postępowania w zakresie aktywności fizycznej.

Można schudnąć bez leków , ale wymaga to jasnego planu, samozaparcia, konsekwencji oraz kontroli lekarskich. Kluczowe jest zastosowanie planu wysiłkowego i żywieniowego dostosowanego do stanu zdrowia. Równie ważne jest trzymanie w ryzach choroby podstawowej. Nie jest to proste.
W procesie odchudzania ważna jest też kondycja psychiczna, ponieważ stres, presja i zbyt restrykcyjne podejście, nadmierny krytycyzm może utrudniać osiągnięcie trwałych efektów.
Każda metoda odchudzania — niesie ze sobą określone konsekwencje i ryzyko, dlatego powinna być prowadzona pod nadzorem dobrego specjalisty.

Zalecana ponowna stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania i zleci konsultacje u odpowiednich specjalistów.

Oceny pod kątem wskazań/przeciwwskazań do suplementacji dokonuje lekarz prowadzący - w oparciu o stan pacjenta i wyniki wykonywanych badań. W zaistniałej sytuacji należy zastosować się do zaleceń lekarza i okresowo wykonywać kontrolne badania, zarówno laboratoryjne jak i obrazowe.

Podwyższony poziom kreatyniny u osób przyjmujących kreatynę nie zawsze oznacza problemy z nerkami, ale warto pamiętać, że suplement ten jest często nadużywany. To, czy faktycznie jest potrzebny, zależy od rodzaju i intensywności treningu.
Jeśli aktywność fizyczna polega na codziennych godzinnych ćwiczeniach na siłowni, to jest to forma dbania o kondycję – naturalna i niewymagająca dodatkowej suplementacji. W przypadku zawodowych sportowców, którzy trenują po kilka godzin dziennie, można rozważać wspomaganie, ale w większości przypadków nie jest to konieczne.
Dobrze, że poziom kreatyniny po odstawieniu suplementu się unormował – to sygnał, że organizm radzi sobie bez dodatkowego obciążenia. Warto pozostać przy tym rozwiązaniu, kontrolować wyniki co pewien czas i stosować się do zaleceń specjalisty.

Podwyższona kreatynina może wynikać z suplementacji kreatyny i intensywnego treningu, co niekoniecznie świadczy o chorobie nerek. Warto skonsultować się z nefrologiem, który oceni funkcję nerek na podstawie pełniejszych badań.

Podwyższona kreatynina może wynikać z suplementacji kreatyny i intensywnego treningu. Dla pewności warto skonsultować się z nefrologiem, który oceni funkcję nerek dokładniej (np. eGFR, cystatyna C) i pomoże zdecydować, czy suplementacja jest bezpieczna.

W pierwszej kolejności warto zgłosić się do lekarza rodzinnego/internisty, aby mógł zebrać dokładny wywiad, przeprowadzić badanie fizykalne, zapoznać się z wykonanymi dotychczas badaniami i ukierunkować dalsze postępowanie (z uwzględnieniem uzupełnienia diagnostyki laboratoryjnej, obrazowej, konsultacji specjalistycznych).

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania i zleci konsultacje u odpowiednich specjalistów.

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym leczenie. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Na pytanie dotyczące możliwości leczenia farmakologicznego otyłości może odpowiedzieć lekarz prowadzący, pod opieką którego prowadzone jest leczenie onkologiczne i który zna całość obrazu klinicznego dotyczącego pacjenta. A podczas konsultacji z lekarzem specjalizującym się w leczeniu otyłości należy przedłożyć dokumentację medyczną i ew. zaświadczenie od lekarza prowadzącego leczenie onkologiczne.

Farmakologiczne leczenie otyłości nie jest wykluczone po leczeniu onkologicznym i jak w tym opisie w trakcie. Co więcej jak obecne badania sugerują , odchudzanie może poprawiać skuteczność terapii i zmniejszać ryzyko wznowy. Decyzję zawsze trzeba podjąć z onkologiem, by nie przeoczyć ewentualnej progresji.

Decyzja o farmakologicznym leczeniu otyłości zawsze powinna być omówiona z lekarzem, zwłaszcza w kontekście leczenia onkologicznego i trwającej hormonoterapii. Równolegle warto rozważyć także wsparcie dietetyczne – dobrze dobrane nawyki, regularność posiłków i spokojne podejście do jedzenia mogą znacząco wesprzeć organizm, niezależnie od tego, jaka forma leczenia zostanie ostatecznie wybrana. Warto porozmawiać o możliwościach z lekarzem prowadzącym.

Zalecana konsultacja z lekarzem ginekologiem prowadzącym, który przepisał konkretny preparat antykoncepcyjny. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania

Z lekarzem ginekologiem prowadzącym, który wdrożył dany rodzaj tabletek antykoncepcyjnych należy dokładnie omówić wpływ innych preparatów/leków/suplementów na skuteczność antykoncepcji.

Nie ma dowodów, aby suplementacja korzenia maca (Lepidium meyenii) zaburzała skuteczność doustnej antykoncepcji hormonalnej. Maca jest suplementem roślinnym, który może wpływać na samopoczucie, energię czy libido, ale nie wchodzi w interakcje z metabolizmem hormonów w wątrobie i nie obniża ich stężenia.

Korzeń maca nie wykazuje interakcji osłabiających skuteczność antykoncepcji hormonalnej. Suplementacja w podanych godzinach nie powinna wpływać na działanie tabletek, ale warto potwierdzić bezpieczeństwo przyjmowania u ginekologa.

W przypadku współwystępujących schorzeń postępowanie w celu redukcji wagi ciała musi uwzględniać całość obrazu klinicznego (schorzenia i ich leczenie, wyniki badań wyjściowych i kontrolnych, badanie fizykalne itp.) i jest procesem obejmującym również inne, poza dietą, elementy. Wskazana opieka Poradni Metabolicznej/Poradni Leczenia Otyłości, a także dotychczasowa opieka i kontrola specjalistyczna m.in endokrynologiczna, gastrologiczna i kardiologiczna.

W przypadku współwystępujących schorzeń postępowanie w celu redukcji wagi ciała musi uwzględniać całość obrazu klinicznego (schorzenia i ich leczenie, wyniki badań wyjściowych i kontrolnych, badanie fizykalne itp.) i jest procesem obejmującym również inne, poza dietą, elementy. Wskazana opieka Poradni Metabolicznej/Poradni Leczenia Otyłości, a także dotychczasowa opieka i kontrola specjalistyczna m.in endokrynologiczna, gastrologiczna i kardiologiczna.

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym leczenie. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania

Przybieranie na wadze mimo bardzo niskiej podaży kalorii może mieć wiele przyczyn, m.in. zwiazanych z chorobami współistniejacymi (np. zaburzenia hormonalne, problemy z tarczycą , insulinooporność ) retencją płynów czy reakcją organizmu na zbyt drastyczne ograniczenie kalorii. Dieta poniżej 1000 kcal może powodować spowolnienie metabolizmu i zwiększenie zatrzymania wody w organiźmie . W Pani przypadku, ze względu na współistniejące choroby , konieczna jest konsultacja z lekarzem oraz dietetykiem klinicznym w celu dobrania bezpiecznego planu żywieniowego i diagnostyki ewentualnych dodatkowych zmian masy ciała.

Dieta poniżej 1000 kcal to naprawdę bardzo mała ilość energii – może spowalniać metabolizm i utrudniać osiągnięcie celu. W takich sytuacjach warto wrócić do podstaw i sprawdzić, jak wygląda codzienny rytm dnia: czy jest regularny sen, stałe godziny posiłków, odpowiednie ułożenie ich pod względem wartości odżywczej, radzenie sobie ze stresem oraz włączenie choćby niewielkiej aktywności fizycznej. Czasem też pomocne jest spokojne przyjrzenie się, co dokładnie mieści się w pojęciu „zdrowa dieta” czy „mało słodyczy” – żeby mieć pewność, że to, co jemy, faktycznie wspiera nasz organizm.

Biorąc pod uwagę Pani choroby – Hashimoto, celiakię, wadę zastawkową serca z arytmiami oraz insulinooporność – diety poniżej 1000 kcal są niebezpieczne i mogą spowalniać metabolizm oraz powodować retencję wody. Pilna i wskazana jest konsultacja u endokrynologa, który oceni stan hormonalny i dobierze bezpieczne postępowanie. Równolegle warto współpracować z dietetykiem klinicznym w celu ustalenia odpowiedniego, zbilansowanego planu żywieniowego.
Przybieranie na wadze mimo niskiej podaży kalorii może wynikać z reakcji organizmu na drastyczne ograniczenia, zaburzeń hormonalnych lub insulinooporności, dlatego samodzielne eksperymenty z dietami niskokalorycznymi są ryzykowne.

Wszystkie zalecenia dotyczące suplementowania - wskazania/przeciwwskazania- należy omówić z lekarzem prowadzącym, który zna całość obrazu klinicznego (dotychczasową historię choroby, wyniki aktualnych badań itp.)

Zalecana konsultacja z lekarzem prowadzącym leczenie. Podczas konsultacji, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza bariatry. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu i ocenie wyników dotychczas przeprowadzonych badań, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Zalecana wizyta kontrolna u lekarza w warunkach stacjonarnych (np.lekarz rodzinny/internista), jeśli bowiem dotychczas nie był Pan konsultowany i badany przez lekarza, to od tego należałoby zacząć. Po przeprowadzonym badaniu fizykalnym lekarz zleci odpowiednie badania diagnostyczne (laboratoryjne, w razei potrzeby obrazowe) i ukierunkuje dalsze postępowanie np. w zakresie konsultacji specjalistycznych (do uwzględnienia konsultacja w Poradni Metabolicznej/Leczenia Otyłości).

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza rodzinnego lub internisty w celu oceny obecnej sytuacji zdrowotnej oraz przeprowadzenia badania fizykalnego. Na podstawie wywiadu i wyników badań laboratoryjnych specjalista ukierunkuje dalsze postępowanie, które może obejmować konsultacje u bariatry lub w poradni leczenia otyłości. Wizyta pozwoli odpowiedzieć na wszystkie pytania oraz pomóc w ustaleniu skutecznej strategii redukcji masy ciała.

Można zacząć np. od wizyty u lekarza rodzinnego - po zebraniu pełnego wywiadu medycznego powinno być bowiem przeprowadzone badanie fizykalne, wykonane określone badania laboratoryjne, kontrolne obrazowe i w oparciu o powyższe - dalsze zalecenia, uwzględniające np.niezbędne konsultacje (endokrynologiczna, diabetologiczna, dietetyczna, poradni metabolicznej).

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza bariatry. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

osobiście zalecałbym na początku wizytę u lekarza rodzinnego w POZ, i wykonanie pełnego panelu badań podstawowych. Potem konsultacja u specjalisty dietetyka, i do rozważenia ewentualna wizyta u chirurga bariatry (w zależności od wagi początkowej)

Proszę zgłosić się do lekarza w warunkach stacjonarnych - lekarz rodzinny/internista, aby można było przeprowadzić kontrolne badanie fizykalne i wykonać niezbędne badania (laboratoryjne, obrazowe) oraz ukierunkować dodatkowe konsultacje specjalistyczne. Niezbędna również opieka psychiatry i psychologa.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Zalecana jest stacjonarna wizyta u lekarza POZ celem przeprowadzenia badania fizykalnego i oceny ogólnego stanu zdrowia. Lekarz może zlecić badania laboratoryjne lub obrazowe oraz zdecydować o skierowaniu do psychiatry w celu dalszej diagnostyki.

Biorąc pod uwagę charakter objawów (napadowe objadanie, wyrzuty sumienia, lęk przed jedzeniem), warto rozważyć rozmowę z psychologiem lub psychoterapeutą. Może to być szczególnie pomocne, jeśli lekarz nie stwierdzi somatycznej przyczyny trudności.

Jeśli postępowanie zgodnie z zaleceniami lekarza nie da oczekiwanych efektów warto rozważyć terapię homeopatyczną. Polega ona na indywidualnym dobraniu leku homeopatycznego dopasowanego do Pani problemu ale również do przyczyn Pani problemu. Lek homeopatyczny ma za zadanie pomóc w odzyskaniu równowagi a co za tym idzie normalizuje apetyt. Można umówić wizytę u homeopaty w miejscu zamieszkania lub skorzystać z wizyty on-line.

Zalecana stacjonarna wizyta u lekarza POZ. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Zalecana wizyta stacjonarna u lekarza (lekarz rodzinny/internista). Niezbędne jest zebranie pełnego wywiadu medycznego, przeprowadzenie badania fizykalnego i w oparciu o powyższe ukierunkowanie dalszego postępowania m.in. w zakresie diagnostyki uzupełniającej, konsultacji, jeżeli będą ku temu wskazania. Do rozważenia również opieka dietetyczna.

Zalecana jest stacjonarna wizyta u lekarza POZ lub internisty w celu zebrania pełnego wywiadu medycznego, przeprowadzenia badania fizykalnego i – w razie potrzeby – ukierunkowania diagnostyki (m.in. w kierunku zaburzeń hormonalnych, metabolicznych) i do rozważenia konsultacja diabetologiczna

Otyłość jest chorobą przewlekłą, wymagającą metodycznego podejścia diagnostyczno-terapeutycznego — nie tylko pod kątem kaloryczności diety, ale również ogólnego stanu zdrowia, wyników badań oraz możliwych czynników utrudniających dalszy spadek masy ciała. Wskazana może być współpraca z dietetykiem klinicznym, a także – jeśli trudności w kontroli wagi budzą napięcie emocjonalne – rozważenie wsparcia psychologa lub psychoterapeuty.

Przy dłuższym okresie odchudzania organizm może przystosować się do niższej kaloryczności, co spowalnia tempo utraty wagi. Zatrzymanie spadku masy mimo aktywności i kontroli kalorii może być związane z adaptacją metaboliczną, składem ciała, hormonami lub innymi czynnikami zdrowotnymi. Warto rozważyć konsultację z lekarzem lub dietetykiem, by ocenić stan zdrowia, wykonać podstawowe badania (np. tarczycy, poziomu kortyzolu, glukozy) i dostosować plan działania.

O zaleceniach dotyczących diagnostyki uzupełniającej (czy to obrazowej czy w postaci konsultacji specjalistycznych ) należy porozmawiać z lekarzem prowadzącym. On ma pełen wgląd w wyniki wszystkich dotychczas wykonanych badań, przebytych konsultacji, ma możliwość kontrolnego badania fizykalnego. Zalecana m.in. kontrola neurologiczna, opieka kardiologiczna, endokrynologiczna.

Odpowiadam - Pani Sylwio lecze sie głównie prywatnie , moj lekarz rodzinny nie wiele jest w stanie pomoc. Neurologicznie nic mi nie dolega , kardiologicznie cisnienie wyrownane , lek na nadcisnienie to 30sty z rzedu , endokrynologicznie jesli chodzi o tarczyce to tez wyniki krwi i usg sa w normie. Robilem rtg rezonanse i tomografy w ktorych nie wychodzilo nic powaznego/istotnego.

Zalecana stacjonarna wizyta lekarska. Podczas konsultacji, po przeprowadzonym badaniu i ocenie wyników dotychczas wykonanych badań, specjalista odpowie na wszystkie pytania oraz podejmie decyzję w sprawie dalszego sposobu postępowania.

Suplementację - przed jej wdrożeniem - należy omawiać z lekarzem prowadzącym (w tym przypadku-pediatrą), który ocenia stan zdrowia, zna wyniki badań i ustala wskazania bądź przeciwwskazania do stosowania określonych produktów/suplementów. Dodatkowo-w przypadku intensywnych treningów-warto omówić plan żywieniowy z dietetykiem.

Zalecana stacjonarna wizyta u pediatry. Specjalista po przeprowadzonym badaniu podejmie decyzję w sprawie ewentualnej potrzeby suplementacji i dalszego postępowania

Kreatyna jest jednym z najlepiej przebadanych suplementów i uznaje się ją za bezpieczną nawet dla młodzieży, jeśli stosowana jest w rozsądnych dawkach.

**Czy 16-latek może brać kreatynę?**
Tak, pod warunkiem że:
- nie ma przeciwwskazań zdrowotnych (np. chorób nerek),
- jego dieta jest dobrze zbilansowana,
- przyjmuje rozsądne dawki.

Kreatyna naturalnie występuje w mięsie i rybach, a organizm sam ją syntetyzuje. Suplementacja może pomóc w poprawie wydolności, regeneracji i siły mięśniowej, co jest korzystne przy intensywnych treningach.

**Czy są przeciwwskazania do stosowania kreatyny przez młodzież?**
Generalnie brak jednoznacznych przeciwwskazań, ale należy zachować ostrożność w przypadku:
- chorób nerek (np. przewlekła niewydolność nerek, kamica nerkowa),
- nadciśnienia (kreatyna może nieznacznie podnosić ciśnienie),
- problemów żołądkowych (w rzadkich przypadkach może powodować bóle brzucha).

**Czy są skutki uboczne?**
Kreatyna uznawana jest za bezpieczną, ale potencjalne skutki uboczne to:
- **zatrzymanie wody w organizmie** – organizm gromadzi wodę w mięśniach, co może prowadzić do wzrostu masy ciała o 1-2 kg, ale nie jest to tłuszcz,
- **problemy żołądkowo-jelitowe** – u niektórych osób (rzadko) może powodować biegunki lub bóle brzucha, zwłaszcza przy wyższych dawkach,
- **obciążenie nerek?** – nie ma dowodów na uszkodzenie nerek u zdrowych osób, ale jeśli syn ma jakiekolwiek problemy z nerkami, lepiej skonsultować się z lekarzem.

**Czy dawka 3 g jest odpowiednia?**
Tak, dla młodzieży i osób ważących mniej niż 70 kg dawka 3 g dziennie jest wystarczająca. Standardowa dawka dla dorosłych to 5 g.

**Podsumowanie**
Jeśli syn jest zdrowy, dobrze się odżywia i pije odpowiednią ilość wody, to suplementacja kreatyną (3 g/dzień) nie powinna stanowić problemu. Ważne, aby nie przekraczać zalecanych dawek i obserwować organizm.

Chcesz, żebym pomógł w ułożeniu optymalnej diety dla syna przy jego treningach? 😊

Z wynikami badań należy zgłosić się na wizytę stacjonarną do lekarza-do wdrożenia konkretnego postępowania potrzebne jest - poza znajomością poziomu Vit.D - zebranie dokładnego wywiadu medycznego i zbadanie pacjenta.

Z wynikami badań należy zgłosić się na wizytę stacjonarną do lekarza-do wdrożenia konkretnego postępowania potrzebne jest - poza znajomością poziomu Vit.D - zebranie dokładnego wywiadu medycznego i zbadanie pacjenta.

Zalecana stacjonarna wizyta lekarska.