Magnevist

W przypadku stosowania produktu Magnevist u dzieci, zalecana dawka wynosi 0,2 ml na kilogram masy ciała. Maksymalna jednorazowa dawka nie powinna przekraczać 0,4 ml na kilogram masy ciała. Należy jednak pamiętać, że u dzieci poniżej dwóch lat doświadczenie w badaniu MRI całego ciała jest ograniczone. W takim przypadku zaleca się podawanie dawki ręcznie, a nie za pomocą strzykawki automatycznej, aby uniknąć zranienia. W przypadku pacjentów ze skłonnościami do alergii, decyzja o zastosowaniu produktu Magnevist powinna być podjęta po szczegółowej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Należy pamiętać o specjalnych ostrzeżeniach i środkach ostrożności dotyczących stosowania produktu.

Produkt leczniczy przeznaczony do diagnostyki, wyłącznie do podania dożylnego.

• Rezonans magnetyczny (ang. Magnetic Resonance Imaging - MRI) głowy i rdzenia kręgowego.

Szczególnie do uwidaczniania guzów oraz następczej diagnostyki różnicowej przy podejrzeniu oponiaka, nerwiaka osłonkowego (nerwu słuchowego), guzów naciekających (np. glejaka) i przerzutów; do uwidaczniania małych i (lub) izointensywnych guzów; przy podejrzeniu nawrotu po leczeniu operacyjnym lub radioterapii; w celu różnicowania rzadko występujących nowotworów, takich jak: naczyniaki płodowe, wyściółczaki i mikrogruczolaki przysadki; dla lepszego określenia topografii guzów pochodzenia pozamózgowego.

Dodatkowo w MRI rdzenia kręgowego: różnicowanie guzów wewnątrzrdzeniowych i zewnątrzrdzeniowych; uwidacznianie guzów litych i torbielowatych w rdzeniu; określenie topografii guza wewnątrzrdzeniowego.

• MRI całego ciała

Badania obejmują twarzoczaszkę, okolice szyi, klatkę piersiową wraz z sercem i jamę brzuszną, piersi u kobiet, miednicę, układ kostno-stawowy oraz naczynia całego ciała.

Magnevist umożliwia uzyskanie informacji diagnostycznej służącej zwłaszcza:

• potwierdzeniu lub wykluczeniu guzów, nacieków i zmian naczyniowych;
• określeniu topografii i granic tych zmian;
• różnicowaniu struktury wewnętrznej zmian chorobowych;
• ocenie stanu krążenia w prawidłowych i chorobowo zmienionych tkankach,
• różnicowaniu guza i tkanek bliznowatych po zakończeniu leczenia,
• rozpoznaniu nawracającej dyskopatii po zabiegu operacyjnym,
• półilościowej ocenie czynności nerek, z diagnostyką anatomiczną narządu włącznie.