Kiedy relaks i odpoczynek jest niemożliwy. Tak objawia się zespół lęku uogólnionego

Zespół lęku uogólnionego - cechy charakterystyczne

Zespół lęku uogólnionego, w skrócie GAD (ang. generalised anxiety disorder), to nazwa jednego z zaburzeń lękowych, charakteryzującego się odczuwaniem względnie stałego niepokoju, napięcia i lęku przed zagrożeniem, które nie są związane z jednoznaczną przyczyną lub sytuacją.

Charakterystyczne dla lęku uogólnionego jest nieadekwatne do sytuacji zamartwianie się, wybieganie myślami w przód oraz nadmierne obawy o przyszłość. Najczęściej doświadczane w przypadku zespołu lęku uogólnionego zmartwienia dotyczą funkcjonowania codziennego, tj. zdrowia, własnego bądź bliskich osób, sytuacji finansowej, rodziny, edukacji, kariery, pracy, bezpieczeństwa itp. Lęk doświadczany w przebiegu GAD określa się jako wolnopłynący, przewlekły, co stanowi istotną różnicę w porównaniu z innymi zaburzeniami lękowymi, m.in. z napadami paniki, czy fobiami - wyjaśnia psycholog Marta Koczurek.

 Lęk uogólniony bardzo często współwystępuje z innymi zaburzeniami, m.in. depresją, dystymią, pozostałymi zaburzeniami lękowymi oraz uzależnieniami.

Zespół Lęku Uogólnionego (GAD). Kiedy życiem rządzi lęk

Fobia społeczna. Kiedy lęk przed krytyką jest paraliżujący

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD)

Lęk i jego odsłony, czyli zaburzenia lękowe

Zespół lęku uogólnionego: psychiczne i fizjologiczne objawy

Podobnie, jak inne zaburzenia lękowe, diagnoza zespołu lęku uogólnionego obejmuje zarówno objawy psychiczne, jak i fizjologiczne.

Aby potwierdzić diagnozę zespołu lęku uogólnionego, konieczne jest utrzymywanie się wyraźnego napięcia, zaniepokojenia oraz obaw o codzienne wydarzenia i problemy przez co najmniej 6 miesięcy - podkreśla nasz ekspert.

Pozostałe możliwe objawy to m.in.:

• nadmierne pocenie,
• drżenie rąk,
• tachykardia, mocne lub przyspieszone bicie serca,
• suchość w jamie ustnej,
• wzmożona drażliwość,
• bóle klatki piersiowej,
• bóle brzucha,
• zawroty głowy, omdlenia, zasłabnięcia,
• lęk przed popadnięciem w obłęd, utratą kontroli,
• lęk przed śmiercią,
• problemy z zasypianiem i wypoczynkiem,
• poczucie wzmożonej czujności i/lub napięcia emocjonalnego,
• trudności z koncentracją i uczucie pustki w głowie.

Codzienność z zespołem lęku uogólnionego. Relaks i odpoczynek niemożliwy

Najczęstszymi trudnościami doświadczanymi przez osoby cierpiące na zespół lęku uogólnionego jest ciągłe zamartwianie się oraz brak możliwości osiągnięcia satysfakcjonującego, regenerującego odpoczynku i stanu relaksu - na co wpływ mają zarówno napływające negatywne myśli, jak i napięcie ciała oraz mięśni.

Równie częste skargi dotyczą problemów z koncentracją, uczuciem pustki w głowie oraz stanem wzmożonego napięcia i czujności. Zdarza się również, że objawy lęku uogólnionego są trudne do zaobserwowania, osoby doświadczające objawów GAD, przede wszystkim zamartwiania się, są często przekonane, że mają taką „naturę” i nie widzą szansy na zmianę - zauważa psycholog.

Pomoc psychologiczna

Setki lekarzy i specjalistów w jednym miejscu.

Sprawdź!

Zespół lęku uogólnionego: szereg przyczyn

Jakie są przyczyny wystąpienia zespołu lęku uogólnionego? Nasz ekspert odpowiada:

Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń psychicznych, wystąpienie GAD jest wieloczynnikowym i złożonym procesem. Wpływ mają m.in. czynniki genetyczne (np. inni członkowie rodziny z rozpoznaniem GAD lub innych zaburzeń lękowych), biologiczne (np. nieprawidłowe poziomy neuroprzekaźników) i środowiskowe (np. relacje, wydarzenia traumatyczne i sytuacje stresowe) - wylicza Marta Koczurek.

Terapia poznawczo-behawioralna przynosi efekty

Zdaniem psycholog najskuteczniejszą metodą leczenia zespołu lęku uogólnionego jest połączenie psychoterapii i farmakoterapii.

W farmakoterapii najczęściej wybieranymi przez specjalistów preparatami są dwie grupy substancji: inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jeśli chodzi o psychoterapię,  szczególnie polecanym nurtem w przypadku doświadczania objawów GAD jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która uwzględnia psychoedukację, pracę nad wzmocnieniem bardziej korzystnego sposobu myślenia i zachowania oraz stosowanie technik relaksacyjnych, m.in. ćwiczeń oddechowych, treningu Jacobsona oraz treningu Schultza - zauważa Marta Koczurek.