Zespół zamrożonego barku. Przyczyny, objawy, leczenie

Co to jest sztywność barku?

Zespół zamrożonego barku należy do najczęstszych dysfunkcji obręczy kończyny górnej, uważana jest za chorobę idiopatyczną, co oznacza, że w wielu przypadkach jej przyczyna pozostaje nieznana. Często stan ten rozwija się stopniowo, bez wyraźnego powodu.

Najbardziej narażona jest grupa osób po 40 roku życia, wśród której dominuje płeć żeńska. Jak zauważa nasza ekspertka, fizjoterapeutka Emilia Kubicka - obserwuje się także wzrost zachorowalności wśród osób czynnie amatorsko lub zawodowo uprawiających sport.

Zespół zamrożonego barku przebiega z wieloma dolegliwościami, ale jednym z najbardziej charakterystycznych i pierwszych objawów jest ból, który zmusza chorego do konsultacji lekarskiej.

Jego lokalizacja i natężenie zależy głównie od miejsca występowania urazu oraz od pojawienia się odczynu zapalnego. Dolegliwość ta może być całkowicie uleczalna - podkreśla nasza ekspertka. 

Zapalenie ścięgna. Domowe sposoby i leczenie

Zespół lędźwiowy. Kiedy boli w dolnej części pleców

Dyskopatia. Jak obciążamy kręgosłup i serwujemy sobie ból

Łokieć golfisty. Najczęstsza przypadłość… pracowników biurowych

Planujesz ciążę? Zapisz: fizjoterapia

Zespół cieśni nadgarstka. Fizjoterapueta ostrzega: nie lekceważ objawów

Zespół zamrożonego barku. Przyczyny choroby

Przyczyny zespołu zamrożonego barku mogą być różnorodne i często nie są w pełni zrozumiałe, ale do najczęstszych należą: 

• nagromadzenie mikrourazów więzadeł, 
• zapalenie ścięgien,
• zapalenie kaletki maziowej,
• nagromadzenie produktów przemiany materii,
• zwichnięcie stawu barkowego,
• długotrwałe unieruchomienie.

Również zaburzona biomechanika stawu barkowego oraz nieprawidłowa postawa ciała zwiększa prawdopodobieństwo zapadnięcia na zespół zamrożonego barku - dopowiada fizjoterapeutka.

Niektóre choroby mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu zamrożonego barku. Do takich chorób należą:

• cukrzyca
• choroby tarczycy
• choroby serca i naczyń
• choroby reumatyczne.

Ponadto zmiany hormonalne, zwłaszcza u kobiet w okresie menopauzy, mogą predysponować do rozwoju tego stanu.

Zespół zamrożonego barku. Objawy 

Choroba ta przebiega w trzech następujących po sobie etapach:

• fazy bólu (zamrażania),
• fazy sztywności (fazy zamrożenia)
• fazy topnienia (rozmrażania)

Zazwyczaj ból pojawia się samoistnie, promieniuje do dystalnych części kończyny górnej, charakterystyczne jest także stałe lub okresowe pobolewanie w przedniej i bocznej części ramienia oraz w okolicy podbarkowej. 

Oprócz dolegliwości bólowych pacjenci skarżą się na ograniczenia ruchomości, zazwyczaj zaczynające się od ograniczenia ruchu odwodzenia, rotacji wewnętrznej oraz zakresu ruchu zginania w stawie barkowym - wylicza Emilia Kubicka. 

Występuje również wzrost lokalnego napięcia mięśniowego, który także negatywnie wpływa na zakresy ruchomości oraz zwiększa dolegliwości bólowe.

Zespół zamrożonego barku. Diagnoza i leczenie

Diagnoza zespołu zamrożonego barku jest zazwyczaj stawiana na podstawie wywiadu, badania fizykalnego i obrazowego. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc w zapobieganiu pogłębiania się objawów i skróceniu czasu trwania choroby.

Zazwyczaj w diagnostyce zespołu zamrożonego barku stosuje się: 

• test szuflady przedniej,
• test szufladki tylnej,
• test startu,
• test ciasnoty Neera,
• test Jobe’a,
• test mięśnia nadgrzebieniowego,
• test bolesnego łuku,
• palm up test,
• test mięśnia podgrzebieniowego,
• test mięśnia podłopatkowego.

W miarę możliwości stosuje się leczenie nieoperacyjne oraz profilaktykę, która zapobiega postępującemu ograniczeniu ruchomości. 

Gdy kompleksowe i długotrwałe leczenie nie przynosi pożądanych rezultatów, należy rozważyć leczenie operacyjne, które może być przeprowadzone metodą otwartą lub artroskopową. Metody te są inwazyjne, dlatego niezwykle ważne jest kontynuowanie rehabilitacji po leczeniu operacyjnym - tłumaczy fizjoterapeutka Emilia Kubicka.

Na koniec nasza ekspertka na pytanie o profilaktykę odpowiada następująco:

Nieznana jest jednoznaczna przyczyna występowania schorzenia, stąd brak specyficznych metod jej zapobiegania. Jednak warto pracować nad wzmacnianiem obręczy barkowej i całego grzbietu oraz nad otworem klatki piersiowej.