Brak miesiączki nie zawsze oznacza ciążę. Jakie są inne powody?

Brak miesiączki - pierwotny i wtórny

Wyróżniamy dwa typy braku miesiączki. O pierwotnym braku miesiączki mówimy, gdy młoda dziewczyna nie dostała pierwszej miesiączki w swoim życiu.

Sytuacja ta ma miejsce, gdy do 14 roku życia nie wystąpi pierwsza miesiączka oraz współistnieją zaburzenia wzrastania lub brak u niej rozwoju drugorzędowych cech płciowych. O pierwotnym braku miesiączki możemy również mówić, gdy pierwsza miesiączka nie pojawi się do 16 roku życia, niezależnie od prawidłowego wzrastania oraz rozwoju cech płciowych - tłumaczy ginekolog Michał Kaszubski.

Z kolei wtórny brak miesiączki to brak krwawień u kobiet, które do tej pory miesiączkowały prawidłowo, a teraz doznały zatrzymania miesiączki na okres co najmniej 3 miesięcy.

Jest wiele czynników, które mogą powodować taki stan. Wymaga on również wykonania odpowiednich badań laboratoryjnych oraz badania ginekologicznego - dodaje nasz ekspert.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego. Ginekolog: są sposoby na objawy PMS

Miesiączka po porodzie. Wszystko o co powinnaś zapytać ginekologa

Bolesne miesiączkowanie? Fizjoterapeuta może pomóc

Niedowaga. Przyczyny, konsekwencje i plan działania

Nadwaga. Jak dietetyk może pomóc w utracie masy ciała?

Co określa wskaźnik masy ciała? I czy powinniśmy ufać BMI?

Brak miesiączki - przyczyny

Jak wyjaśnia ginekolog, za pierwotny brak miesiączki mogą odpowiadać nieprawidłowości w budowie kobiecych narządów rozrodczych, wrodzone wady genetyczne, jak również zaburzenia w prawidłowym funkcjonowaniu gospodarki hormonalnej.

Może to być związane również z niską masą ciała, chorobami przewlekłymi i problemami z tarczycą - wylicza.

Na wtórny brak miesiączki natomiast ma wpływ znacznie szerszy wachlarz nieprawidłowości.

Do takiego stanu mogą doprowadzić silny lub przewlekły stres, zaburzenia odżywiania, nadmierny wysiłek fizyczny, zaburzenia hormonalne, guzy jajników czy też guzy mózgu oraz ciąża - wyjaśnia Michał Kaszubski.

Z kolei fizjologiczny brak miesiączki występuje u pacjentek w okresie przekwitania. O menopauzie mówimy, gdy występuje przerwa 12 miesięcy od ostatniego krwawienia miesiączkowego. Ponadto pacjentka może odczuwać różne objawy wypadowe, jak m.in. uderzenia gorąca, potliwość, kołatanie serca, problemy ze snem czy rozkojarzenie, przygnębienie i zmienność nastroju.

Brak miesiączki. Kiedy powinien nas zaniepokoić?

Na to pytanie nasz ekspert odpowiada tak:

Każdy pierwotny brak miesiączki wymaga wnikliwej diagnostyki. Każda dziewczynka, u której nie wystąpiła pierwsza miesiączka - najpóźniej do 16 roku życia oraz u której nie występują typowe dla kobiet cechy płciowe (powiększenie piersi, owłosienie w okolicach genitalnych, pod pachami) wymaga diagnostyki.

Jeżeli mówimy o braku miesiączki u pacjentek, które do tej pory miesiączkowały prawidłowo, najczęstszą przyczyną takiego stanu jest ciąża.

Ciąża jest najczęstsza przyczyną braku miesiączki u kobiet w wieku rozrodczym. W przypadku ujemnego wyniku testu ciążowego oraz braku powrotu krwawienia miesiączkowego w dwóch kolejnych cyklach, należy skonsultować się z lekarzem który wykona badanie ginekologiczne oraz zleci odpowiednie badania laboratoryjne - zwraca uwagę lekarz.

Brak miesiączki - leczenie

W przypadkach pierwotnego braku miesiączki leczenie uzależnione jest od przyczyny takiego stanu.

Może polegać na stosowaniu leków hormonalnych estrogenowo- progestagenowych czy też leczeniu operacyjnym - przyznaje Michał Kaszubski.

Podobnie w przypadku wtórnego braku miesiączki -  leczenie również jest uzależnione od przyczyny.

Celem wywołania miesiączki lekarz może przepisać leki gestagenne, po których powinno wystąpić krwawienie - dodaje nasz ekspert.

Wszystkie epizody zaburzeń miesiączkowania, czy to nieprawidłowych krwawień z dróg rodnych, należy konsultować z lekarzem ginekologiem.

Ważne jest skonsultowanie się z lekarzem specjalistą, takim jak ginekolog lub endokrynolog, aby ustalić przyczynę pierwotnego braku miesiączki i opracować indywidualny plan leczenia. Każdy przypadek jest unikalny, dlatego istotne jest dostosowanie terapii do konkretnej sytuacji i potrzeb pacjentki - kończy.