Biofazolin

Biofazolin to lek zawierający antybiotyk cefazolinę, który należy do grupy cefalosporyn I generacji. Lek ten jest podawany domięśniowo lub dożylnie po odpowiednim rozpuszczeniu i rozcieńczeniu (we wstrzyknięciu lub w infuzji). Biofazolin jest skuteczny w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe bakterie, takie jak zakażenia układu oddechowego, układu moczowo-płciowego, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, kości i stawów, posocznica oraz zapalenie wsierdzia. Warto zaznaczyć, że Biofazolin jest skuteczny w usuwaniu z nosa i gardła bakterii z grupy paciorkowców. Jednakże, lekiem z wyboru w leczeniu i zapobieganiu zakażeń wywołanych bakteriami z grupy paciorkowców, w tym w zapobieganiu gorączce reumatycznej, jest penicylina. Należy pamiętać, że przed rozpoczęciem leczenia lekarz zaleci wykonanie posiewu i określenie wrażliwości bakterii na cefazolinę. Biofazolin jest również stosowany w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym o zwiększonym ryzyku zakażenia, np. usunięcie pęcherzyka żółciowego u pacjentów wysokiego ryzyka (zwłaszcza po 70. roku życia, u pacjentów z ostrym zapaleniem).

Cefazolinę stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe bakterie:

• zakażenia układu oddechowego wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), Klebsiella spp., Haemophilus influenzae, paciorkowce β-hemolizujące grupy A (Streptococcus pyogenes)*;
• zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., niektóre szczepy z rodzaju Enterobacter i Enterococcus;
• zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez S. aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), paciorkowce β-hemolizujące grupy A i inne paciorkowce;
• zakażenia dróg żółciowych wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., S. aureus, niektóre paciorkowce;
• zakażenia kości i stawów wywołane przez Staphylococcus aureus;
• posocznica wywołana przez Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), Proteus mirabilis, Escherichia coli, Klebsiella spp;
• zapalenie wsierdzia wywołane przez Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazy), paciorkowce β-hemolizujące grupy A.

*Cefazolina jest skuteczna w eliminowaniu paciorkowców z nosogardzieli.

Lekiem z wyboru w leczeniu i zapobieganiu zakażeń paciorkowcowym, w tym w zapobieganiu gorączce reumatycznej, jest penicylina. Nie ma danych potwierdzających skuteczność cefazoliny w późnym zapobieganiu gorączce reumatycznej.
Należy wykonać posiew oraz określić wrażliwość bakterii na cefazolinę.

Cefazolinę stosuje się w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym o zwiększonym ryzyku zakażenia (np. usunięcie pęcherzyka żółciowego u pacjentów wysokiego ryzyka, zwłaszcza po 70. roku życia, u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego, z żółtaczką zastoinową, z kamicą) lub po zabiegach usunięcia przydatków czy resekcji macicy, lub u pacjentów, u których zakażenie w miejscu operowanym byłoby szczególnie groźne (np. w kardiochirurgii, w chirurgii kości i stawów, zwłaszcza wszczepianie endoprotez).

Należy brać pod uwagę oficjalne wytyczne, dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.