Lorista

Lek Lorista to lek z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, który pomaga w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego. Angiotensyna II jest substancją wytwarzaną w organizmie, która powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ciśnienia tętniczego. Losartan, substancja czynna leku Lorista, działa poprzez zapobieganie wiązaniu się angiotensyny II z receptorami, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Lek Lorista jest również skuteczny w spowalnianiu pogarszania się czynności nerek u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2. Lek Lorista jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych, dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Ponadto, lek ten jest stosowany w celu ochrony nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, którzy mają zaburzenia czynności nerek i białkomocz o wartości ≥0,5 g na dobę. Lek Lorista jest również stosowany w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, którzy nie mogą stosować inhibitorów konwertazy angiotensyny. W przypadku pacjentów z ustabilizowaną niewydolnością serca za pomocą inhibitora ACE, nie należy zmieniać leku na losartan. Lek Lorista jest również stosowany u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi i pogrubieniem ściany lewej komory serca, ponieważ zmniejsza ryzyko udaru mózgu („wskazanie LIFE”).

• Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.
• Leczenie chorób nerek u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥0,5 g/dobę, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego.
• Leczenie przewlekłej niewydolności serca (u dorosłych pacjentów), gdy leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) nie jest właściwe z powodu występowania złej tolerancji, zwłaszcza kaszlu, lub przeciwwskazania. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca u pacjentów powinna wynosić ≤40%, a ich stan kliniczny powinien być ustabilizowany podczas leczenia zgodnego ze standardami dla przewlekłej niewydolności serca.
• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG (Badanie LIFE, Rasa).