Łysienie plackowate. Wyzwanie dla pacjenta i lekarza

Łysienie plackowate

To groźna choroba autoimmunologiczna, z trudnymi do zaakceptowania przez pacjenta konsekwencjami:

Łysienie plackowate to przewlekła choroba o podłożu autoimmunologicznym, zaliczana to łysienia niebliznowaciejącego, prowadząca do utraty włosów począwszy od niewielkich ognisk na skórze głowy po całkowitą utratę włosów na całym ciele - wyjaśnia ekspert lekarz Dariusz Jasonek.

Wymienia on ten typy łysienia plackowatego:

• ogniskowe - charakteryzujące się ograniczonymi ogniskami łysienia w obrębie ciała
• całkowite - dotyczy wszystkich włosów w obrębie głowy, w także tym brwi i rzęsy
• uogólnione - pacjenci tracą owłosienie na całym ciele
• łysienie plackowate wężykowate
• łysienie plackowate rozlane

Utrata włosów. Może zwiastować niedobór 7 składników odżywczych w diecie

Łysienie u mężczyzn. Co robić?

Przyczyny łysienia plackowatego

Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca poznane. Uważa się, że genetyka, czynniki immunologiczne i środowiskowe mogą odgrywać rolę w rozwoju tej choroby. Niektóre osoby z łysieniem plackowatym mogą mieć historię choroby autoimmunologicznej w rodzinie, co sugeruje pewne dziedziczenie skłonności do tej choroby.

Łysienie plackowate jest chorobą o wieloczynnikowym podłożu.  Do rozwoju przyczyniają się predyspozycje genetyczne, czynniki zewnętrzne, a także styl życia, szczególnie częstym triggerem choroby jest stres - wyjaśnia specjalista doktor Jasonek.

Łysienie plackowate. Objawy

Objawy bywają bardzo zróżnicowane i indywidualne dla każdego pacjenta.

Choroba najczęściej objawia się dość nagłą utratą włosów. Najczęstszą manifestacją kliniczną jest łysienie plackowate ogniskowe (jedno lub kilkuogniskowe). Ogniska mogą  ulegać systematycznemu powiększaniu się - wyjaśnia ekspert.

Dodatkowo objawom mogą współistnieć z innymi symptomami:

Łysienia mogą towarzyszyć parestezje skóry (uczucie mrowienia), świąd, pieczenie - dodaje.

Łysienie plackowate. Diagnoza

Diagnostyka choroby polega na zebraniu bardzo dokładnego wywiadu.

Należy zwrócić na uwagę na ustalenie daty wystąpienia epizodu, wcześniejsze epizody łysienia plackowatego. Należy zapytać o choroby współistniejące - szczególnie inne choroby autoimmunologiczne. Ważne jest również ustalenie wywiadu rodzinnego w kierunku łysienia plackowatego - wyjaśnia lekarz.

Kolejnym krokiem jest badanie fizykalne.

Na początku należy obejrzeć dokładnie owłosienie pacjenta.  Następnie powinna zostać przeprowadzona dermatoskopia/trichoskopia, która z reguły pozwala na potwierdzenie rozpoznania. W wątpliwych przypadkach może zostać zalecona biopsja skóry - tłumaczy.

Łysienie plackowate. Leczenie

Obecnie brak skutecznych metod profilaktyki  łysienia plackowatego. Również leczenie stanowi niezwykle trudne wyzwanie, podobnie jak w przypadku innych chorób autoimmunologicznych.

Jedną z możliwości leczenia wspomagającego odrost włosów w łysieniu plackowatym może być stosowanie dermarollera w warunkach domowych. Brak jednak jednoznacznych wyników. Taki dermaroller nie sprawdzi się również w każdej fazie aktywności łysienia plackowatego. Sprawdzi się w fazie remisji/odrostu włosów - precyzuje lekarz Dariusz Jasonek.

Ponadto:

W ostatnim czasie pojawiło się dodatkowo wysoce skuteczne leczenie biologiczne, tzw. inhibitory JAK2. W Polsce dostępny jest lek baricytinib, który daje nadzieje na odrost włosów nawet w ciężkich postaciach łysienia plackowatego.

Łysienie plackowate a stres

Istnieje kilka teorii na temat związku między łysieniem plackowatym a stresem, ale dokładny mechanizm pozostaje ciągle niejasny. Stres jest uważany za jeden z wielu możliwych czynników, które mogą wpływać na rozwój lub nasilenie łysienia plackowatego, ale nie jest jedyną przyczyną tej choroby.

Stres może wpływać na układ immunologiczny, co z kolei może prowadzić do reakcji autoimmunologicznej, jaką obserwuje się w łysieniu plackowatym. Wydaje się, że stres może wpływać na równowagę immunologiczną organizmu i zwiększać aktywność układu odpornościowego, co może prowadzić do atakowania własnych mieszków włosowych. Dlatego:

Należy unikać stresu, gdyż stres często wyzwala epizody chorobowe. Najlepiej stosować dietę ogólną zbilansowaną pod kątem makro i mikroskładników. Z chorobą często współistnieje niedobór witaminy D3, niedobór żelaza. Zalecam stosowanie odpowiedniej diety pokrywającej zapotrzebowanie na te składniki - radzi specjalista Dariusz Jasonek.