Aspirin Cardio

Nazwa Produktu Leczniczego

Aspirin Cardio

Nazwa powszechnie stosowana

Acidum acetylsalicylicum

Postać farmaceutyczna

Tabletki powlekane

Substancja czynna

Acidum acetylsalicylicum 100 mg

Podmiot odpowiedzialny

Bayer Sp. z o.o.

Konsultacja z Receptą

Aspirin Cardio - podstawowe informacje o leku:

Kwas acetylosalicylowy, substancja czynna obecna w preparacie Aspirin Cardio, jest podawana w niskich dawkach i długotrwałe hamuje agregację (zlepianie) płytek krwi. Dzięki temu odgrywa ważną rolę w zapobieganiu tworzenia się zakrzepów.
Preparat Aspirin Cardio jest zalecany do stosowania u dorosłych w następujących schorzeniach układu sercowo-naczyniowego:

w przypadku niestabilnej choroby wieńcowej,
przy świeżym zawale serca lub podejrzeniu świeżego zawału serca,
w celu zapobiegania nawrotowi zawału serca,
w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych po operacjach chirurgicznych lub interwencjach na naczyniach (np. przezskórna angioplastyka wieńcowa (PTCA), pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG), endarterektomia tętnicy szyjnej, zespolenie tętniczo-żylne),
w zapobieganiu atakom przemijającego niedokrwienia (TIA) i niedokrwiennemu udarowi mózgu u pacjentów z TIA,
w profilaktyce pierwszego zawału serca u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka,
w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorom płuc u długotrwale unieruchomionych pacjentów, na przykład po dużych zabiegach chirurgicznych, jako dodatek do innych metod profilaktyki.

Wskazania do stosowania:

Kwas acetylosalicylowy jest wskazany do stosowania u dorosłych w następujących chorobach układu sercowo-naczyniowego:

w niestabilnej chorobie wieńcowej,
w świeżym zawale serca lub podejrzeniu świeżego zawału serca,
w zapobieganiu powtórnemu zawałowi serca,
w zapobieganiu powikłaniom zatorowo-zakrzepowym po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach (np. przezskórna śródnaczyniowa angioplastyka wieńcowa (PTCA), pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG), endarterektomia tętnicy szyjnej, zespolenie („shunt”) tętniczo-żylne),
w zapobieganiu napadom przejściowego niedokrwienia (TIA) i niedokrwiennego udaru mózgu u pacjentów z TIA,
w zapobieganiu pierwszemu zawałowi serca u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka
w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych, np. po dużych zabiegach chirurgicznych, jako uzupełnienie innych metod profilaktyki