Fingolimod Symphar

Nazwa Produktu Leczniczego

Fingolimod Symphar

Nazwa powszechnie stosowana

Fingolimodum

Postać farmaceutyczna

Kapsułki twarde

Substancja czynna

Fingolimodum 0.5 mg

Podmiot odpowiedzialny

Synthon B.V.

Konsultacja z Receptą

Fingolimod Symphar - podstawowe informacje o leku:

Fingolimod to substancja czynna, która znajduje się w leku Fingolimod Symphar. Lek ten jest stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (SM), zarówno u dorosłych, jak i dzieci i młodzieży powyżej 10 roku życia. W szczególności jest on polecany dla pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na inne formy leczenia SM lub dla tych, którzy mają szybko postępującą, ciężką postać choroby. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się niszczeniem osłonki nerwów (mieliny) w mózgu i rdzeniu kręgowym. Proces ten nazywa się demielinizacją i powoduje powtarzające się rzuty objawów ze strony układu nerwowego, takie jak zaburzenia chodzenia, drętwienie, zaburzenia widzenia lub równowagi. Lek Fingolimod Symphar nie powoduje wyleczenia z SM, ale pomaga zmniejszyć liczbę rzutów i spowalnia postęp niesprawności spowodowanej przez chorobę. Działa on poprzez chronienie ośrodkowego układu nerwowego przed atakiem układu immunologicznego, zmniejszając zdolność niektórych krwinek białych (limfocytów) do swobodnego przemieszczania się po organizmie pacjenta oraz powstrzymując je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego.

Wskazania do stosowania:

Produkt leczniczy Fingolimod Symphar jest wskazany do stosowania w monoterapii do modyfikacji przebiegu choroby w rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego o dużej aktywności w następujących grupach pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszej:

Pacjenci z dużą aktywnością choroby pomimo pełnego i właściwego cyklu leczenia co najmniej jednym produktem leczniczym modyfikującym jej przebieg.

lub

Pacjenci z szybko rozwijającą się, ciężką, rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego, definiowaną jako dwa lub więcej rzutów powodujących niesprawność w ciągu jednego roku oraz jedną lub więcej zmian ulegających wzmocnieniu po podaniu gadolinu w obrazach MRI mózgu lub znaczące zwiększenie liczby zmian w obrazowaniu T2-zależnym w porównaniu z wcześniejszym, ostatnio wykonywanym, badaniem MRI.