Ivohart, znany również pod nazwą iwabradyna, to lek stosowany w leczeniu objawowej stabilnej dławicy piersiowej oraz przewlekłej niewydolności serca u dorosłych pacjentów. Jest to idealna opcja dla osób, u których częstość akcji serca wynosi 70 lub więcej uderzeń na minutę, a nie tolerują lub nie mogą przyjmować leków beta-adrenolitycznych. Ivohart może być również stosowany w skojarzeniu z beta-adrenolitykami u pacjentów, u których stan nie jest w pełni kontrolowany za pomocą beta-adrenolityku. Stabilna dławica piersiowa to choroba serca, która objawia się bólem lub dyskomfortem w klatce piersiowej, zwykle po wysiłku, w emocjach, w zimnym otoczeniu lub po posiłku. Ivohart działa poprzez zmniejszenie częstości akcji serca, co prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen, szczególnie w sytuacjach, gdy serce pracuje szybciej. Przewlekła niewydolność serca to choroba, która pojawia się, kiedy serce nie może przepompować wystarczającej ilości krwi do reszty organizmu. Ivohart może być stosowany w skojarzeniu ze standardowym leczeniem, w tym z beta-adrenolitykiem lub gdy beta-adrenolityki są przeciwwskazane albo nie są tolerowane. Najczęstsze objawy niewydolności serca to duszność, znużenie, zmęczenie i obrzęk kostek. Dzięki Ivohart pacjenci z objawową stabilną dławicą piersiową oraz przewlekłą niewydolnością serca mogą odczuć ulgę i poprawę jakości życia. Lek działa skutecznie i bezpiecznie, dlatego warto skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia odpowiedniej dawki i sposobu stosowania.
Leczenie objawowe przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej.
Iwabradyna jest wskazana w leczeniu objawowym przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej u dorosłych z chorobą niedokrwienną serca, z prawidłowym rytmem zatokowym oraz z częstością akcji serca ≥70 uderzeń na minutę. Iwabradyna jest wskazana:
Leczenie przewlekłej niewydolności serca.
Iwabradyna jest wskazana w przewlekłej niewydolności serca II do IV stopnia według klasyfikacji NYHA, z zaburzeniami czynności skurczowej, u pacjentów z rytmem zatokowym, u których częstość akcji serca wynosi ≥75 uderzeń na minutę, w skojarzeniu z leczeniem standardowym, w tym z beta- adrenolitykiem lub gdy leczenie beta-adrenolitykiem jest przeciwwskazane albo nie jest tolerowane.