Ivabradine Genoptim

Ivabradine Genoptim (iwabradyna) to lek stosowany w leczeniu objawowej stabilnej dławicy piersiowej oraz przewlekłej niewydolności serca u dorosłych pacjentów. Dławica piersiowa to choroba serca, która objawia się bólem lub dyskomfortem w klatce piersiowej, zwykle po wysiłku lub w stresujących sytuacjach. Przewlekła niewydolność serca natomiast to choroba, w której serce nie jest w stanie przepompować wystarczającej ilości krwi do reszty organizmu, co objawia się dusznością, zmęczeniem i obrzękiem kostek. Ivabradine Genoptim działa poprzez zmniejszenie częstości pracy serca, co prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen, szczególnie w sytuacjach, gdy bardziej prawdopodobne jest wystąpienie napadu bólu dławicowego. Dzięki temu lek pomaga opanować i zmniejszyć liczbę napadów bólu dławicowego. Ponadto, zwiększona częstość akcji serca niekorzystnie wpływa na czynność serca i rokowanie odnośnie przeżycia u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, dlatego też swoiste działanie iwabradyny zmniejszające częstość akcji serca pomaga poprawić czynność serca oraz rokowanie odnośnie przeżycia u tych pacjentów. Ivabradine Genoptim jest stosowany u dorosłych pacjentów, którzy nie tolerują lub nie mogą przyjmować leków beta-adrenolitycznych, a także w skojarzeniu z lekami beta-adrenolitycznymi u dorosłych, których nie udaje się skutecznie leczyć samym środkiem beta-adrenolitycznym.

Leczenie objawowe przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej
Iwabradyna jest wskazana w leczeniu objawowym przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej u dorosłych z chorobą niedokrwienną serca, z prawidłowym rytmem zatokowym oraz z częstością akcji serca ≥70 uderzeń na minutę. Iwabradyna jest wskazana:

• u dorosłych z nietolerancją lub z przeciwwskazaniem do stosowania leków beta-adrenolitycznych
• w skojarzeniu z lekami beta-adrenolitycznymi u pacjentów, których nie udaje się skutecznie leczyć optymalną dawką leku beta-adrenolitycznego.

Leczenie przewlekłej niewydolności serca
Iwabradyna jest wskazana w przewlekłej niewydolności serca stopnia II do IV według klasyfikacji NYHA, z zaburzeniami czynności skurczowej, u pacjentów z rytmem zatokowym, u których częstość akcji serca wynosi ≥75 uderzeń na minutę, w skojarzeniu z leczeniem standardowym, w tym z lekiem beta-adrenolitycznym, lub gdy terapia lekiem beta-adrenolitycznym jest przeciwwskazane albo nie jest tolerowane.