Wypadek wydarzył się 2 miesiące temu. Psycholog na NFZ mówi, że to ja jako matka potrzebuję terapii, a nie córka i tak to działa w psychologii. Proszę o opinię czy tak faktycznie jest. Córka wpada w psychozę, że wszyscy zaraz umrą (bądź już umarli), wydzwania do każdego sprawdzić czy żyją, nie odstępuje mnie na krok nawet w toalecie. Dziś wbiła sobie paznokcie w skórę (aż do krwi), bo na 5 minut zeszłam do innego pokoju (nie mogła mnie znaleźć, chociaż mówiłam jej że idę) i wpadła w panikę. Ja przyjmuję leki, więc jest lepiej, ale boję się o córkę. Czy faktycznie tak jest, że to nie ona potrzebuje terapii tylko ja? Czy tak jest w psychologii, że do 3 miesięcy po tragedii dziecko zostawia się, żeby samo mogło sobie wszystko poukładać? Dla mnie to jest dziwne, bo nie chcę czekać aż zrobi sobie krzywdę?
23.10.2025 
20.10.2025 
01.09.2025 
Odpowiedzi pacjentów
Dodaj odpowiedź