Fingolimod Glenmark

Lek Fingolimod Glenmark to preparat, którego substancją czynną jest fingolimod. Jest on stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (SM), zarówno u dorosłych, jak i dzieci i młodzieży powyżej 10 roku życia i o masie ciała powyżej 40 kg. Lek ten jest szczególnie polecany dla pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na inne formy leczenia SM lub mają szybko postępującą, ciężką postać choroby. Czym jest stwardnienie rozsiane? Stwardnienie rozsiane to choroba ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się przewlekłym procesem zapalnym, niszczącym osłonkę nerwów (tzw. mielinę) w mózgu i rdzeniu kręgowym. W wyniku tego procesu dochodzi do demielinizacji, czyli uszkodzenia nerwów, co prowadzi do różnego rodzaju objawów, takich jak trudności z chodzeniem, drętwienie, zaburzenia widzenia lub równowagi. Jak działa lek Fingolimod Glenmark? Lek Fingolimod Glenmark działa na zasadzie ochrony ośrodkowego układu nerwowego przed atakiem układu immunologicznego. Dzięki temu, że ogranicza zdolność niektórych krwinek białych (limfocytów) do swobodnego przemieszczania się po organizmie pacjenta oraz powstrzymuje je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego, lek ten pomaga zmniejszyć liczbę rzutów i spowalnia postęp niepełnosprawności fizycznej spowodowanej przez SM. Ponadto, lek Fingolimod Glenmark osłabia niektóre reakcje immunologiczne organizmu. Warto jednak pamiętać, że lek ten nie powoduje wyleczenia z SM, a jedynie łagodzi jego objawy.

Produkt leczniczy Fingolimod Glenmark jest wskazany jako lek modyfikujący przebieg choroby w monoterapii wysoce aktywnej postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych o masie ciała powyżej 40 kg:

• Pacjenci z wysoce aktywną chorobą pomimo pełnego i właściwego cyklu leczenia co najmniej jednym produktem leczniczym modyfikującym jej przebieg.

lub

• Pacjenci z szybko rozwijającą się, ciężką, rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego, definiowaną jako 2 lub więcej rzutów powodujących niepełnosprawność w ciągu jednego roku oraz 1 lub więcej zmian ulegających wzmocnieniu po podaniu gadolinu w obrazach MRI mózgu lub znaczące zwiększenie liczby zmian w obrazowaniu T2-zależnym w porównaniu z wcześniejszym, ostatnio wykonywanym badaniem MRI.