Fingolimod Alvogen

Lek Fingolimod Alvogen to preparat, który zawiera fingolimod jako substancję czynną. Jest on stosowany w leczeniu ustępująco-nawracającej postaci stwardnienia rozsianego (SM), zarówno u dorosłych, jak i dzieci powyżej 10 roku życia. Lek ten jest szczególnie polecany dla pacjentów, którzy nie reagują na inne formy leczenia SM lub dla tych, którzy cierpią na ciężką postać choroby. Należy jednak pamiętać, że Fingolimod Alvogen nie jest w stanie wyleczyć SM, ale może pomóc w zmniejszeniu liczby nawrotów oraz spowolnieniu postępu choroby. Stwardnienie rozsiane to choroba ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się przewlekłym procesem zapalnym, prowadzącym do niszczenia osłonki nerwowej (mieliny) w mózgu i rdzeniu kręgowym. W przypadku postaci ustępująco-nawracającej SM, pacjenci doświadczają powtarzających się nawrotów objawów, takich jak zaburzenia równowagi, drętwienie, trudności z chodzeniem czy zaburzenia widzenia. Lek Fingolimod Alvogen działa poprzez zmniejszenie zdolności niektórych krwinek białych (limfocytów) do swobodnego przemieszczania się po organizmie pacjenta oraz powstrzymując je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego. Dzięki temu preparatowi, OUN jest chronione przed atakiem układu immunologicznego, co może pomóc w zmniejszeniu liczby nawrotów i spowolnieniu postępu choroby.

Produkt leczniczy Fingolimod Alvogen jest wskazany do stosowania w monoterapii do modyfikacji przebiegu choroby w ustępująco-nawracającej postaci stwardnienia rozsianego o dużej aktywności u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych

• Pacjenci z wysoką aktywnością choroby pomimo pełnego i właściwego cyklu leczenia co najmniej jednym produktem leczniczym modyfikującym jej przebieg lub
• Pacjenci z szybko rozwijającą się, ciężką, ustępująco-nawracającą postacią stwardnienia rozsianego, definiowaną jako 2 lub więcej rzutów powodujących niesprawność w ciągu jednego roku oraz 1 lub więcej zmian ulegających wzmocnieniu po podaniu gadolinu w obrazach MRI mózgu lub znaczące zwiększenie liczby zmian w obrazowaniu T2 zależnym w porównaniu z wcześniejszym, ostatnio wykonywanym badaniem MRI.