Fenoxa

Fenoxa to lek, którego substancją czynną jest fingolimod. Jest on stosowany w leczeniu ustępująco-nawracającej postaci stwardnienia rozsianego (SM), zarówno u dorosłych, jak i dzieci i młodzieży powyżej 10 roku życia. Lek ten jest szczególnie polecany dla pacjentów, którzy nie reagują na inne formy leczenia SM lub dla tych, którzy cierpią na szybko postępującą, ciężką postać choroby. Należy jednak pamiętać, że Fenoxa nie powoduje wyleczenia z SM, ale pomaga zmniejszyć liczbę rzutów i spowalnia postęp niesprawności spowodowanej przez chorobę. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się niszczeniem osłonki nerwów (mieliny) w mózgu i rdzeniu kręgowym. W przypadku postaci ustępująco-nawracającej SM, pacjenci doświadczają powtarzających się nawrotów objawów ze strony układu nerwowego, takich jak zaburzenia chodzenia, drętwienie, zaburzenia widzenia lub równowagi. Lek Fenoxa działa na organizm poprzez zmniejszenie zdolności niektórych białych krwinek (limfocytów) do swobodnego przemieszczania się po organizmie pacjenta oraz powstrzymując je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego. Dzięki temu lek pomaga chronić OUN przed atakiem układu immunologicznego. Podsumowując, lek Fenoxa jest skutecznym lekiem w leczeniu ustępująco-nawracającej postaci stwardnienia rozsianego, który pomaga zmniejszyć liczbę rzutów i spowalnia postęp niesprawności spowodowanej przez chorobę.

Produkt leczniczy Fenoxa jest wskazany do stosowania w monoterapii do modyfikacji przebiegu choroby w ustępująco-nawracającej postaci stwardnienia rozsianego o dużej aktywności w następujących grupach pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych:

• Pacjenci z wysoką aktywnością choroby pomimo pełnego i właściwego cyklu leczenia co najmniej jednym produktem leczniczym modyfikującym jej przebieg.

lub

• Pacjenci z szybko rozwijającą się, ciężką, ustępująco-nawracającą postacią stwardnienia rozsianego, definiowaną jako 2 lub więcej rzutów powodujących niesprawność w ciągu jednego roku oraz 1 lub więcej zmian ulegających wzmocnieniu po podaniu gadolinu w obrazach MRI mózgu lub znaczące zwiększenie liczby zmian T2-zależnych w porównaniu z wcześniejszym, ostatnio wykonywanym badaniem MRI.