Genotropin 12

Genotropin to lek zawierający somatropinę, czyli ludzki hormon wzrostu, który jest produkowany w komórkach bakterii Escherichia coli za pomocą technologii rekombinacji DNA. Hormon ten jest niezbędny do prawidłowego wzrostu dzieci, a u dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu somatropina zmniejsza masę tkanki tłuszczowej i zwiększa masę mięśni. Genotropin jest stosowany w leczeniu zaburzeń wzrostu u dzieci, takich jak niedostateczne wydzielanie hormonu wzrostu, zaburzenia wzrostu związane z zespołem Turnera, przewlekłą niewydolnością nerek, u niskich dzieci, które urodziły się ze zbyt małą masą ciała w stosunku do wieku ciążowego oraz w zespole Pradera-Williego, w celu usprawnienia procesu wzrostu i poprawy budowy ciała. U osób dorosłych Genotropin stosuje się jako terapię zastępczą u osób ze znacznym niedoborem hormonu wzrostu. Leczenie można rozpocząć zarówno w wieku dorosłym, jak i kontynuować leczenie rozpoczęte w wieku dziecięcym. Po zakończeniu wzrostu należy zbadać ilości hormonu wzrostu, a w przypadku stwierdzenia występowania ciężkiego niedoboru hormonu wzrostu, lekarz może zalecić kontynuację leczenia Genotropin.

Dzieci
Zaburzenia wzrostu związane z niewystarczającym wydzielaniem hormonu wzrostu i zaburzenia wzrostu związane z zespołem Turnera lub przewlekłą niewydolnością nerek.

Zaburzenia wzrostu (obecny wzrost < -2,5 SD i wzrost standaryzowany wzrostem rodziców < -1 SD) u dzieci z opóźnieniem wzrastania wewnątrzmacicznego (SGA), z masą i (lub) długością urodzeniową poniżej -2 SD, które nie odrobiły niedoboru wzrostu (HV SD <0 w ciągu ostatniego roku) do wieku 4 lat lub później.

Zespół Pradera-Williego w celu zwiększenia wzrostu i poprawy budowy ciała (zmniejszenie masy tkanki tłuszczowej). Rozpoznanie zespołu Pradera-Williego powinno być potwierdzone przez odpowiednie badania genetyczne.

Dorośli
Terapia zastępcza u osób dorosłych z wyraźnym niedoborem hormonu wzrostu.
Ciężki niedobór hormonu wzrostu w wieku dorosłym definiuje się na podstawie stwierdzonej patologii podwzgórzowo-przysadkowej i stwierdzonego niedoboru co najmniej jednego hormonu przysadkowego innego niż prolaktyna. U pacjentów z tym zaburzeniem należy wykonać jeden dynamiczny test diagnostyczny w celu rozpoznania lub wykluczenia niedoboru hormonu wzrostu. U pacjentów z izolowanym niedoborem GH o początku w wieku dziecięcym (brak objawów choroby podwzgórzowo- przysadkowej i bez radioterapii czaszki w wywiadzie) zaleca się przeprowadzenie dwóch testów dynamicznych, z wyjątkiem chorych z niskim stężeniem IGF-I (<2 SD), u których można rozważyć wykonanie tylko jednego testu. Należy ściśle przestrzegać kryteriów oceny wyniku testu dynamicznego.