Mononukleoza

Rekonwalescencja po mononukleozie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Objawy, takie jak zmęczenie, mogą utrzymywać się przez dłuższy czas, nawet po ustąpieniu innych objawów.

Mononukleoza zwykle nie nawraca, ponieważ organizm rozwija trwałą odporność na wirus EBV po pierwotnej infekcji. W rzadkich przypadkach wirus może reaktywować się, ale zazwyczaj nie powoduje ponownych objawów.

Zapobieganie mononukleozie polega na unikaniu kontaktu z zakażoną śliną. Obejmuje to nieudostępnianie naczyń, sztućców i innych przedmiotów osobistego użytku oraz unikanie całowania osób, które mogą być zakażone.

Mononukleoza nie jest zwykle groźna dla kobiet w ciąży, ale może powodować powikłania zdrowotne, takie jak wysoka gorączka i zmęczenie. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w przypadku podejrzenia zakażenia.

Tak, dzieci mogą chorować na mononukleozę, ale ich objawy są często łagodniejsze niż u dorosłych. Mogą doświadczać gorączki, zmęczenia i powiększonych węzłów chłonnych, ale objawy te mogą być mniej wyraźne.

Obecnie nie ma dostępnych szczepionek przeciwko mononukleozie ani wirusowi Epsteina-Barr. Badania nad potencjalnymi szczepionkami trwają, ale są w fazie wczesnych badań klinicznych.

Osoby wracające do aktywności fizycznej po mononukleozie powinny robić to stopniowo. Ważne jest unikanie intensywnego wysiłku fizycznego przez co najmniej kilka tygodni po ustąpieniu objawów, aby zapobiec pęknięciu śledziony. Zaleca się konsultację z lekarzem przed wznowieniem aktywności.