Duszności

Diagnoza duszności zależy od jej przyczyny. Może obejmować wywiad medyczny, badanie fizykalne, badania obrazowe (np. rentgen klatki piersiowej), badania funkcji płuc, badania sercowe (np. EKG, echokardiografia), badania krwi oraz ocenę poziomu tlenu we krwi.

Opcje leczenia duszności zależą od przyczyny i mogą obejmować leczenie choroby podstawowej (np. leki przeciwzapalne w astmie, leki moczopędne w niewydolności serca), terapię tlenową, zmiany stylu życia (np. rzucenie palenia), terapię rehabilitacyjną oraz w niektórych przypadkach, interwencje chirurgiczne.

Tak, duszności mogą być objawem chorób serca, takich jak niewydolność serca, choroba wieńcowa lub zaburzenia rytmu serca, które prowadzą do niewystarczającej perfuzji tkanek.

Powikłania związane z przewlekłymi dusznościami mogą obejmować pogorszenie jakości życia, utrudnienie wykonywania codziennych czynności, zwiększone ryzyko hospitalizacji oraz zaostrzenie chorób współistniejących

Duszności związane z układem oddechowym często są związane z problemami w samym procesie oddychania (np. astma), podczas gdy duszności związane z chorobami serca wynikają z niewystarczającego dostarczenia tlenu do tkanek (np. niewydolność serca, choroba wieńcowa).

Tak, silny stres emocjonalny może prowadzić do duszności poprzez zwiększenie częstości oddechów i napięcia mięśniowego. Jednak duszności powinny być ocenione przez lekarza, aby wykluczyć inne poważne przyczyny.

Należy natychmiast udać się do lekarza, jeśli duszności są nagłe, nasilają się, towarzyszą im inne poważne objawy (np. ból w klatce piersiowej, utrata przytomności) lub występują u osoby z chorobami serca, astmą lub innych chorób układu oddechowego.