Łuszczycowe zapalenie stawów jest chorobą autoimmunologiczną, podczas której występuje stan zapalny stawów oraz łuszczyca skóry. ŁZS dotyka najczęściej stawy międzypaliczkowe, staw krzyżowo-biodrowy oraz kręgosłup.
Łuszczycowe zapalenie stawów jest chorobą autoimmunologiczną, czyli taką, w przebiegu której układ immunologiczny pacjenta niszczy swoje własne komórki.
ŁZS jest przewlekłą chorobą zapalną stawów, bardzo często występującą równolegle z łuszczycą skóry. U ponad 40 proc. chorych na łuszczycę rozwija się również łuszczycowe zapalenie stawów, dlatego uważa się, że jest ono odmianą łuszczycy.
Występuje najczęściej u osób między 30-50 rokiem życia, ale może występować również u dzieci.
Większe predyspozycje do wystąpienia łuszczycowego zapalenia stawów mają osoby, u których obecny jest gen HLA-B27. Łuszczycowe zapalenie stawów w przeciwieństwie do łuszczycy nie jest chorobą dziedziczną.
Ponieważ ŁZS jest chorobą autoimmunologiczną, nie można się nią zarazić przez kontakt z osobą chorą.
Istnieje kilka rodzajów łuszczycowego zapalenia stawów:
Dokładne przyczyny wystąpienia łuszczycowego zapalenia stawów nie są poznane, natomiast wpływ na jej wystąpienie może mieć kilka czynników:
Objawy choroby mogą różnić się ze względu na lokalizację oraz rozległość zmienionego chorobowo obszaru.
W większości przypadków objawy łuszczycowego zapalenia stawów pojawiają się u osób z rozpoznaną łuszczycą lub razem z pojawieniem się pierwszych zmian skórnych.
Charakterystyczne dla ŁZS objawy to:
Łuszczycowe zapalenie stawów najczęściej rozpoznaje się, gdy u pacjenta z łuszczycą wystąpią objawy świadczące o zapaleniu stawów.
Jeśli występują objawy ŁZS bez widocznej łuszczycy, lekarz przeprowadzi wywiad, z naciskiem na informacje o łuszczycy występującej w najbliższej rodzinie.
Lekarz zleci wykonanie badań laboratoryjnych OB i CRP, podwyższone współczynniki świadczą o toczącym się stanie zapalnym. Wykonuje się również inne badania reumatoidalne oraz badanie na obecność genu HLA-B27. Podstawowym badaniem jest badanie radiologiczne zmienionych chorobowo stawów.
W przypadku postaci osiowej choroby wykonuje się najczęściej badanie ultrasonografem lub rezonansem magnetycznym.
Ponieważ łuszczycowe zapalenie stawów jest chorobą autoimmunologiczną, w przebiegu której organizm atakuje swoje własne komórki, możliwe jest jedynie spowolnienie tego procesu.
Bardzo duże znaczenie ma regularna oraz umiarkowana aktywność fizyczna, która zapobiegnie kalectwu, na skutek twardnienia i sztywnienia stawów.
W leczeniu ŁZS stosowane są:
W przypadku gdy deformacje w stawach są duże i utrudniają codzienne funkcjonowanie, wykonuje się zabiegi chirurgiczny, polegające na usunięciu zmienionej przez stan zapalny błony maziowej.
Zaleca się, aby osoby narażone na wystąpienie łuszczycowego zapalenia stawu włączyły do swojej diety kolagen oraz tran. Dieta bogata w kwasy Omega-3 (ryby, oleje roślinne) może łagodzić stany zapalne i przyspieszać remisję choroby. Kluczowe jest również utrzymanie prawidłowej masy ciała.
W leczeniu ŁZS stosuje się różne techniki fizykoterapeutyczne- krioterapię, masaże, terapię ultradźwiękami. Bardzo istotne, aby chory uczęszczał na rehabilitację i wykonywał codzienne ćwiczenia, pomagające utrzymać elastyczność stawów.
Unikanie stresu, może łagodzić objawy choroby oraz chronić przed jej nawrotami.
Serwis HaloDoctor ma charakter wyłącznie informacyjny i edukacyjny i w żadnym wypadku nie zastępuje konsultacji medycznej. W celu dokładnej diagnozy zalecany jest kontakt z lekarzem. Jeśli jesteś chory, potrzebujesz konsultacji lekarskiej, e‑Recepty lub zwolnienia lekarskiego umów wizytę teraz. Nasi lekarze są do Twojej dyspozycji 24 godziny na dobę!