magister pielęgniarstwa Patrycja Stolarek

Jestem mgr pielęgniarstwa i prowadzę moich pacjentów we własnej indywidualnej praktyce pielęgniarskiej we Wrocławiu. Należy patrzeć całościowo: obok diagnostyki prowadzonej z lekarzem liczą się sen, nawodnienie, odżywianie, stres i wyniki badań; organizm to układ naczyń połączonych. Poza laserem istnieją skuteczne, nielaserowe sposoby pracy z blizną. Wykorzystuje się metody igłowej stymulacji blizny, które pobudzają własne mechanizmy przebudowy skóry; delikatne mikroukłucia uruchamiają kontrolowaną odpowiedź gojenia i z czasem mogą poprawić elastyczność, wyrównać fakturę oraz zbliżyć kolor blizny do otaczającej skóry — terapia wymaga czasu i ma solidne podstawy w literaturze. W terapii blizn nie stosuje się znieczulenia, aby nie zaburzać tej naturalnej odpowiedzi tkanek, a odczucia są najczęściej opisywane jako „drapanie”, a nie ból. Przy niewielkiej, białej, lekko wyniosłej bliźnie na podbrzuszu zwykle da się uzyskać spłycenie, zmiękczenie i subtelne „wtopienie” w skórę; konieczna jest konsultacja, aby ocenić możliwości, a całkowite zniknięcie nie jest możliwe, bo każda blizna ma swoją biologię i rytm gojenia. Wspomagająco stosuje się pielęgnację domową, na przykład fotoprotekcję i ewentualnie silikon, a decyzję o kolejnych krokach podejmuje się po ocenie dotykiem i wzrokiem. Gotowe leki, konkretne preparaty i plan terapii powinny być ustalone po wizycie u specjalisty pracującego z bliznami, z uwzględnieniem historii zdrowotnej, stanu ogólnego i przyjmowanych leków. Jeśli pojawią się dodatkowe pytania, znajdziesz mnie na instagramie @znowu.mogę. Pamiętaj, że ta odpowiedź ma charakter informacyjno-edukacyjny i nie zastępuje badania; w razie nagłych lub nasilających się objawów skontaktuj się pilnie z lekarzem internistą/dermatologiem.

W drugiej połowie cyklu spada progesteron i zmienia się „chemia” mózgu (między innymi wrażliwość układu serotoninowego i stresowego) — to naturalny element cyklu miesiączkowego, który u części osób daje objawy określane jako PMS. Na nasilenie dolegliwości często wpływają nieregularny lub krótki sen, przewlekły stres, duże wahania cukru we krwi z powodu nieregularnych posiłków i słodkich napojów, odwodnienie oraz nadmiar soli, alkoholu i kofeiny, niedobory witaminy D, magnezu czy żelaza, a także brak łagodnego ruchu i długie siedzenie - dieta i styl życia ma ogromne znaczenie. Zwłaszcza w tym okresie warto o siebie zadbać i dążyć do 7–9 godzin snu o stałych porach, regularnych posiłków z udziałem białka i węglowodanów złożonych, codziennego lekkiego ruchu i stałego nawadniania oraz do sprawdzenia i uzupełniania ewentualnych niedoborów po omówieniu ich z lekarzem.

Gotowe leki, dawki suplementów i konkretny plan postępowania powinny być ustalone po wizycie u lekarza ginekologa oraz po wizycie u lekarza prowadzącego chorobę przewlekłą, z uwzględnieniem przyjmowanych leków na stałe.