Zaburzenia odżywiania u osób chorujących na depresję

Rodzaje zaburzeń odżywiania

Gdy mówimy o zaburzeniach odżywiania, najczęściej wspomina się trzy:
 

• anoreksja
• bulimia
• zespół kompulsywnego jedzenia

Powyższe choroby mogą poprzedzać zachorowanie na depresję, pojawić się w trakcie, a także występować po jej wygaszeniu. Jak wskazują badania, współistnienie zarówno objawów depresyjnych i objawów zaburzeń odżywiania jest zjawiskiem częstym, gdyż zaburzenia odżywiania są wynikiem przeżywanych emocji (stres, ból, niska samoocena).

Depresja nawracająca. Kiedy smutek nie odpuszcza

Depresja seniora. Jak rozpoznać depresję starczą? Jak pomóc bliskiej osobie?

Depresja dziecka. Psycholog: zamiast złotych porad - wspierające słowa

Eksperci biją na alarm. Depresja to choroba

Antydepresanty. Jak działają leki antydepresyjne?

Wenlafaksyna – wskazania, działanie i skutki uboczne

Anoreksja a depresja

Anoreksja to inaczej jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa). Istnieje ścisła zależność między występowaniem depresji i anoreksji. Anoreksja może być maską depresji, obniżenie nastroju zaś jest typowe dla osób z jadłowstrętem.

Depresja nie ogranicza się tylko do smutku i przygnębienia. Brak samoakceptacji, bądź przeciwnie, zaabsorbowanie własnym wyglądem, może doprowadzić do zaburzeń odżywiania.

Anoreksja objawia się zaburzonym obrazem własnego ciała, negatywne myślenie ukierunkowane jest na siebie. Skupienie się na jedzeniu, wadze czy sylwetce często stanowi formę ucieczki od innych ważnych problemów.

Obniżenie nastroju w przypadku anoreksji jest konsekwencją nadmiernego wychudzenia i wyczerpania organizmu. Pojawia się „błędne koło” - zmęczeni chudniemy, tracąc siłę do życia. Tracimy kontrolę nad obniżającą się wagą. Dieta nie pokrywa zapotrzebowania organizmu na substancje odżywcze, co sprawia, że przyczynia się do wyniszczenia organizmu, pogorszenia stanu fizycznego i psychicznego.

Narasta przygnębienie, ciągłe niezadowolenie, mimo utraty kolejnych kilogramów. Pojawia się niekontrolowane osłabienie, zaburzenia snu i koncentracji. Połączenie tych dwóch chorób ma destrukcyjny wpływ na życie i zdrowie chorego.

Pomoc psychologiczna

Setki lekarzy i specjalistów w jednym miejscu.

Sprawdź!

Bulimia a depresja

Bulimia (żarłoczność psychiczna, bulimia nervosa) jest kolejnym wyniszczającym organizm zaburzeniem odżywiania, który może towarzyszyć depresji. Charakteryzuje się częstymi i dużymi napadami głodu, po których pojawiają się wyrzuty sumienia, a te z kolei zmuszają chorych do wywoływania wymiotów.

Okresy obżarstwa często przeplatają się z okresami głodówki. Obniżona samoocena, ciągłe niezadowolenie z własnego wyglądu pogłębia stany depresyjne. Niekontrolowana uczta staje się chwilową przyjemnością, obniża poziom napięcia psychicznego. Obżarstwo może trwać nawet kilka godzin, aż do momentu.złości i wściekłości na siebie. Utrata kontroli nad spożywaną ilością jedzenia, budzi poczucie wstydu, które wiąże się z potrzebą „pozbycia” się spożytego jedzenia i zmniejszenia wagi, dlatego wywołuje się wymioty.  

Osoba cierpiąca na bulimię je w ukryciu, dlatego jej otoczenie często przez długi czas nie zdaje sobie sprawy z istnienia problemu. Nasilająca się utrata radości życia wpływa na pogłębiające się uczucie bezsensu i pustki, a kolejny baton, czekolada, pizza stają się błędnymi pocieszycielami. Bulimia podobnie jak anoreksja doprowadza do wyniszczenia organizmu, jednak proces ten trwa w tym przypadku znacznie dłużej.

Kompulsywne objadanie się a depresja

Nie zawsze jedzenie wynika z głodu fizycznego, tylko emocjonalnego. Jedzenie staje się pewnego rodzaju przymusem, służącym rozładowaniu emocji. Część osób cierpiących na depresję ma problemy z atakami kompulsywnego objadania się, które ma podłoże psychiczne i jest ściśle związane z emocjami.

Z jednej strony zaspokojenie apetytu przynosi ulgę i poczucie spokoju, ale niedługo po posiłku jednak pojawia się silne poczucie winy  i obrzydzenia. W ten sposób zaczyna się błędne koło pełne negatywnych emocji. Poczucie własnej wartości jeszcze bardziej się obniża.

Kompulsywne objadanie w przeciwieństwie do anoreksji i bulimii zazwyczaj prowadzi do nadwagi i otyłości. Myśli napełnia uczucie przegranej, apetyt dominuje każdą minutę życia, a kolejne dodatkowe kilogramy mają negatywny wpływ na zdrowie i psychikę. Pojawiają się szkodliwe, ale i chwilowe diety, przerywane wilczym apetytem i kończącym się wyrzutami sumienia, smutkiem i rozżaleniem. Stan psychiczny zaczyna się pogarszać po każdej nieudanej drakońskiej diecie i historia zatacza koło: dieta-atak-dieta.

Niezależnie od typu zaburzeń odżywiania, największe szanse na wyleczenie mamy wtedy, kiedy choroba zostanie wykryta wcześnie. Jeżeli odczuwasz lęk i obawy przed kontaktem ze specjalistą, pamiętaj, że możesz skorzystać z opcji porady online. Porozmawiaj z psychiatrą tak jak chcesz, wybierając formę czatu, wideoczatu bądź rozmowy telefonicznej, bez potrzeby wychodzenia z domu.