Kiła - objawy, przyczyny i sposób leczenia

Każda osoba aktywna seksualnie znajduje się w grupie ryzyka, dlatego należy obserwować swoje ciało i kiedy wystąpią niepokojące zmiany udać się niezwłocznie do specjalisty – ginekologa lub wenerologa.

Kiła - droga zakażenia

Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt ze śluzówką i nabłonkiem zakażonej osoby. Poza kontaktem z narządami płciowymi, do zakażenia dochodzi również przez pocałunek, jeżeli u osoby zakażona występują zmiany wysiękowe w jamie ustnej. Bakterie krętka prostego wydostają się wraz z wydzieliną z tych owrzodzeń i atakują węzły chłonne zdrowej osoby. 

Zmiany owrzodzeniowe najczęściej występują na zewnętrznych narządach płciowych, ale także wewnątrz pochwy, odbytnicy, odbytu, gardła czy jamy ustnej.

Do zakażenia może dojść także w życiu płodowym, poprzez kontakt łożyska z krwią zakażonej matki, tzw. kiła pierwotna, może wywołać deformacje, nieprawidłowy rozwój, poronienie, urodzenie martwego płodu lub podczas przetaczania krwi, co obecnie zdarza się bardzo rzadko.

Opryszczka narządów płciowych. Kiedy jest niebezpieczna?

Mięśniaki macicy. Zwykle nie dają żadnych objawów

Czym zajmuje się androlog? Kiedy chłopcy i mężczyźni powinni odwiedzić androloga?

Stulejka u chłopców i mężczyzn. Jak zapobiegać i leczyć?

Kiedy seks staje się ryzykowny. Seksuolog: cierpi ciało, cierpi psychika

Dbaj o jądra: telefon wyjmij z kieszeni, laptopa nie trzymaj na kolanach

Znaczenie wczesnej diagnostyki i leczenia kiły

Wczesna diagnostyka i leczenie kiły są kluczowe dla zapobiegania poważnym komplikacjom zdrowotnym. Nieleczone, choroba ta może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenie narządów wewnętrznych i układu nerwowego. Dlatego ważne jest, aby osoby aktywne seksualnie regularnie przeprowadzały badania i szukały pomocy medycznej w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów.

Przebieg choroby

Zakażenie kiłą może przebiegać bezobjawowo nawet do 2 lat od tego wydarzenia, jednak najczęściej po upływie trzech tygodni do trzech miesięcy, pojawia się owrzodzenie.

Przybiera ono postać nie bolesnej, owalnej i lśniącej zmiany skórnej, która pojawia się najczęściej w miejscu wniknięcia krętka: narządy moczowo-płciowe, jama ustna, odbyt czy dół pachwinowy. Jest to tzw. objaw pierwotny i bardzo łatwo go przeoczyć. Owrzodzenie utrzymuje się 2-6 tygodni. 

W utajonej fazie bakterie krętka bladego namnażają się i przedostają do naczyń krwionośnych oraz limfatycznych, skąd mogą rozprzestrzeniać się na cały organizm.

Na tym etapie namnażanie krętków można skutecznie hamować za pomocą antybiotykoterapii. Poza zmianą owrzodzeniową mogą wystąpić inne objawy charakterystyczne dla kiły we wczesnym stadium:

• liczne owrzodzenia,
• stwardnienie i obrzęk napletka oraz warg sromowych,
• powiększenie i bolesność węzłów chłonnych,
• objaw szczelinowaty,
• objaw opryszczkowy,
• objaw zgorzelinowy lub żrący.

Po ustąpieniu owrzodzenia, na skórze pojawia się tzw. osutka plamista, czyli inna zmiana skórna, która przyjmować może różne postacie i często bywa mylona z odczynami alergicznymi. Nie wywołuje swędzenia i mija samoistnie po upływie 2-3 tygodni. Najczęściej występuje po rok lub 2- 4 latach od zakażenia.

Charakterystyczne objawy towarzyszące postępowaniu kiły

• ogólne zmęczenie,
• ból głowy,
• gorączka,
• ból gardła,
• nadżerki w jamie ustnej,
• łysienie kiłowe,
• utrata wagi,
• bielactwo kiłowe.

Po wystąpieniu osutki choroba rozwija się dalej w formie utajonej i może atakować układ nerwowy, układ mięśniowo-kostny lub sercowy. Faza późna utajona może trwać od 10 lat do końca życia chorego.

Nieleczona kiła powoduje deformacje kostne i stawowe, ślepotę, porażenie mięśni, zaburzenia osobowości, zaburzenia psychiczne i demencję.

Kiła narządów wewnętrznych

W jej przebiegu bakterie atakują najczęściej wątrobę, płuca, żołądek i jądra powodując powstanie zmian wewnątrz tych narządów, często mylonych ze zmianami nowotworowymi.

Kiła układu nerwowego

Pierwszym objawem pojawienia się bakterii krętka w mózgu może być zapalenie opon mózgowych.

Towarzyszą mu silne bóle głowy, mylone z bólami migrenowymi, światłowstręt, wymioty, bóle mięśniowe i sztywność karku. Kiła przyczynia się do powstania kilaków w mózgu, które przypominają guza.

Wyróżniamy również kiłę oponowo-rdzeniową, w przebiegu, której choroba obejmuje pień mózgu i rdzeń kręgowy prowadząc do porażenia mięśni.

Kiła - diagnostyka i leczenie

Najbardziej powszechną metodą diagnostyczną są testy serologiczne, można je wykonać w każdym laboratorium lub zakupić w aptece testy do samodzielnego wykonania. W przypadku ujemnych testów serologicznych oraz podejrzenia kiły wykonuje się test bezpośredniej immunofluorescencji. Najbardziej skutecznym lekiem stosowanym w leczeniu kiły jest penicylina. Przeciwwskazaniem do jej zastosowania jest reakcja alergiczna, stosuje się wtedy inne antybiotyki np. erytromycynę czy tetracyklinę.

Leczenie kiły jest możliwe na każdym etapie, natomiast nie da się cofnąć zmian wywołanych chorobą. Dlatego bardzo istotne jest, aby leczenie rozpocząć w fazie początkowej, kiedy pojawiają się pierwsze objawy choroby. Niestety nie nabywamy odporności na kiłę, oznacza to, że po przebytej chorobie możemy znowu zachorować. Do leczenia antybiotykoterapią muszą również zostać włączeni partnerzy seksualni, najczęściej z ostatnich 6 miesięcy. Absolutnie nie jest to powód do wstydu, a działanie to może w dużej mierze zminimalizować rozprzestrzenianie się choroby.

Profilaktyka kiły

• badanie serologiczne na obecność chorób wenerycznych przed rozpoczęciem współżycia z nowym partnerem,
• posiadanie stałych partnerów seksualnych,
• stosowanie prezerwatyw,
• w przypadku ciąży – wykonanie testu wykluczającego kiłę,
• regularne wykonywanie badań na obecność chorób przenoszonych drogą płciową.

Niestety nie istnieje metoda, minimalizująca ryzyko zakażenia przez pocałunek.