1. Artykuły
  2. Eksperci biją na alarm. Depresja to choroba

Eksperci biją na alarm. Depresja to choroba

Od kilku dni w Polsce trwa medialna wrzawa wywołana filmem opublikowanym przez celebrytkę-podróżniczkę Beatę Pawlikowską, w którym wypowiada się ona na temat farmakologicznego leczenia depresji. My pytamy fachowca psycholożkę, psychoterapeutkę, seksuolożkę i superwizora, prowadzącą sieć Poradni Zdrowia Psychicznego Psychoklinika oraz Instagram Psychoterapia i życie - Barbarę Wesołowską - Budka dlaczego takie wypowiedzi mogą okazać się niezwykle niebezpieczne dla chorujących na depresję. Bo mogą zaważyć na zdrowiu i życiu chorych - odpowiada jednoznacznie.

Eksperci biją na alarm. Depresja to choroba Eksperci biją na alarm. Depresja to choroba
Spis treści
Depresja to choroba, którą powinni leczyć specjaliści Depresja. Niebezpieczeństwo płynące z social mediów Depresja. Niebezpieczne mity Choroby psychiczne. Ciągle się ich wstydzimy Psychoedukacja to podstawa - podkreśla ekspertka Gdzie szukać pomocy?

Depresja to choroba, którą powinni leczyć specjaliści

 

Przez Polskę przetacza się fala dyskusji i medialnego sporu wywołana filmem opublikowanym przez popularną podróżniczkę, celebrytkę Beatę Pawlikowską, w którym porusza ona temat depresji i użyciu farmakoterapii w jej leczeniu. Kontrowersyjne treści wygłoszone przez Pawlikowską wywołały gwałtowną reakcję środowiska medycznego i ekspertów, którzy wspierają chorych na drodze po zdrowie. Wypowiedzi takie jak ta uznaje się  za niebezpieczne i szkodliwe. Dlaczego?

 

Niebezpieczeństwo polega na tym, że te niemerytoryczne informacje mogą przede wszystkim istotnie wpłynąć na czyjeś życie. Nie mówimy o przepisie kulinarnym, czy tematach wnętrzarskich. Mówimy o zdrowiu psychicznym, które odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu człowieka - wyjaśnia psycholożkapsychoterapeutka Barbara Wesołowska - Budka.

 

I podaje kolejny powód, dla którego powinniśmy wystrzegać się promowania treści niemerytorycznych, a dotykających chorób psychicznych:

 

Głoszenie niemerytorycznych informacji w tym zakresie jest także niebezpieczne dlatego, że buduje świadomość odbiorców. Jeżeli nie mamy wiedzy na temat zdrowia psychicznego i słyszymy nierzetelne komunikaty, to zapewne jakaś część zapadnie nam w pamięć i będziemy to powielać.

 

I podkreśla:

 

Zarówno z niewiedzy, jak i braku wiedzy dzieje się wiele sytuacji, którym moglibyśmy zapobiegać - np. samookaleczenia osoby bliskiej, która potrzebowała wsparcia, ale nie wiedzieliśmy jak jej pomóc lub pomagaliśmy nieadekwatnie.

arrow Depresja nawracająca. Kiedy smutek nie odpuszcza
arrow Depresja seniora. Jak rozpoznać depresję starczą? Jak pomóc bliskiej osobie?
arrow Depresja dziecka. Psycholog: zamiast złotych porad - wspierające słowa
arrow Antydepresanty. Jak działają leki antydepresyjne?
arrow Wenlafaksyna – wskazania, działanie i skutki uboczne
arrow Depresja u dzieci i młodzieży

Depresja. Niebezpieczeństwo płynące z social mediów

 

Zapytaliśmy naszą ekspertkę o ocenę takich zjawisk medialnych, w którym celebryci, podkreślmy nie eksperci i nie specjaliści, wypowiadają się na temat chorób i ich leczenia:

 

Osobiście bardzo boli mnie, kiedy osoby medialne wypowiadają się na tematy, o których zwyczajnie nie mają pojęcia. Media wspierają wypowiadanie się na tematy chodliwe, kontrowersyjne. Szczególnie social media są przesycone ekspertami z różnych dziedzin, wypowiadającymi się na tematy mogące zaważyć na naszym zdrowiu i życiu - tłumaczy Barbara Wesołowska - Budka, prowadząca instagram Psychoterapia i życie oraz sieć Poradni Zdrowia Psychicznego Psychoklinika.

 

I jednoznacznie podkreśla:

 

Sposób leczenia powinien rekomendować jedynie kompetentny lekarz z prawem do wykonywania zawodu. Społeczeństwo powinno mieć tego świadomość, jednak cała otoczka i wpływ social mediów często sprawia, że zapominamy kto tak naprawdę jest ekspertem w danej dziedzinie.

 

Mechanizm tego zjawiska jest niezwykle prosty:

 

Jeżeli kogoś polubimy, bo pokazywane przez niego życie jest interesujące i wartości są zbliżone do naszych, to będzie nam się wydawać, że na ekranie telefonu mówi sensownie. I te wypowiedzi będziemy chłonąć jak gąbka. A to bardzo zgubne - wyjaśnia ekspertka. 

 

Za szczególnie naganne uznaje przekazywanie fałszywych treści, nastawionych na wywołanie kontrowersji i medialnego szumu:

 

Postawa polegająca na przekazywaniu fałszywych treści szerokiemu gronu jest skrajnie nieodpowiedzialna. Konsekwencje mogą być związane z życiem i zdrowiem człowieka. Szczególnie w przypadku tematu zdrowia psychicznego - powielane błędnie treści często przyczyniają się do „samoleczenia”, „samouzdrawiania”, czy do samopomocy, która często jest niewystarczająca - cierpliwe wyjaśnia psycholożka, psychoterapeutka i seksuolożka.

 

Podkreśla również jednostkowy, indywidualny charakter chorego i choroby:

 

Pamiętajmy też, każdy człowiek, każda chora osoba to jednostka. Każdy z nas indywidualnie reaguje na różne aspekty leczenia. Jeżeli zaczniemy przyjmować do siebie słowa „ekspertki” i działać nie zważając na nasz indywidualny stan, to możemy sobie po prostu zaszkodzić.

 

Depresja. Niebezpieczne mity

 

Lekarze, specjaliści psycholodzy i psychoterapeuci borykają się nieustannie z mitami i przekłamaniami dotyczącymi depresji i innych zaburzeń psychosomatycznych. Wiele z nich jest naprawdę niebezpiecznych:

 

Przede wszystkim takim mitem, jest przekonanie, że depresja to nie choroba. Depresja to jakiś tam obniżony nastrój, lenistwo, nieumiejętność zmotywowania się. Społeczeństwo nadużywa słowa „depresja” w kontekście gorszych momentów życiowych. Dlatego nauczyliśmy się, że to nic takiego, że to przejściowe - wyjaśnia Barbara Wesołowska - Budka.

 

Generalnie wokół chorób psychosomatycznych krąży wiele mitów, które bardzo umniejszają objawom i skutkom tych chorób. O ludziach chorujących mówi się „wariat”, „świr”. Wiele zaburzeń jest kojarzonych ze szpitalami psychiatrycznymi z kratami w oknach i ostrym rygorem.

 

Czyli - albo postrzegamy choroby psychiczne jako wymyślone i niewiele znaczące, albo takie wymagające kaftana bezpieczeństwa i elektrowstrząsów. To niezwykle krzywdzące, czarno-białe myślenie oparte na stereotypach - smutno konstatuje psychoterapeutka.

 

Często słyszy się także o farmakoterapii, która uzależnia, zmienia osobowość i dotychczasowe zachowania.

 

To chyba najbardziej powszechny mit, który nie ma nic wspólnego z prawdą. Współcześnie leki ani nie uzależniają, ani nie zmieniają człowieka w kontekście struktury osobowości. One po prostu leczą - z pomocą aktywnych substancji modyfikują lub wspierają na przykład pracę mózgu, która z jakiś powodów została zachwiana - tłumaczy.

 

Pacjenci pojawiający się w gabinetach Psychokliniki deklarują niepewność dotyczącą przyszłości, obawę przed nią.

 

Zapewne wielu z nich ma w swoich głowach te powyższe mity, a także wiele uprzedzeń związanych z dotychczasowymi doświadczeniami i zasłyszanymi informacjami, chociażby tymi od internetowych ekspertów.

 

Dopiero potem okazuje się, że:

 

Prawda jest taka, że wizyta u psychiatry to zazwyczaj jedna z przyjemniejszych wizyt, podczas której lekarz zbiera dokładny wywiad z dużą dozą serdeczności i empatii - przekazuje nasza rozmówczyni.

 

Konsultacje u psychologa też wiążą się z początkowym stresem, by w końcu ulec poczuciu, że jesteśmy przez kogoś zaopiekowani i wysłuchani.

 

To ta początkowa niewiedza i brak świadomości jest motorem napędowym do lęków i stresu. Można by było tego uniknąć w wielu przypadkach, gdyby psychoedukacja była zapewniona każdemu na odpowiednim poziomie - dodaje.

 

Choroby psychiczne. Ciągle się ich wstydzimy

 

Wydaje się, że w Polsce choroby psychiczne i zaburzenia nadal są lekceważone, ignorowane, wywołują zawstydzenie. Czy jest tak rzeczywiście?

 

Nasze doświadczenia niestety temu nie zaprzeczają, chociaż jako społeczeństwo zmierzamy powoli w dobrą stronę. Powstaje wiele rzetelnych kampanii mających na celu psychoedukację. Wiele znanych osób włącza się w akcje - oczywiście w pełni etyczne - mające na celu promowanie wiedzy psychologicznej.

 

Jednak społeczeństwo nadal czeka dużo pracy w zakresie zrozumienia tego, czym są choroby psychiczne i jak postępować w razie ich rozpoznania - u nas, czy u osób bliskich.

 

Jeżeli tego nie zrozumiemy, to nadal będziemy ignorować, wytykać i się wstydzić - zaznacza Barbara Wesołowska - Budka, która swoją wiedzą dzieli się miedzy innymi na swoim instagramowym profilu Psychoterapia i życie.

 

Psychoedukacja to podstawa - podkreśla ekspertka

 

Niezwykle ważna jest edukacja najmłodszych, aby ustrzec się kolejnego pokolenia ignorantów i fali nietolerancji wobec chorych. Jak to robić skutecznie?

 

Przede wszystkim psychoedukacja powinna być prowadzona od najmłodszych lat - najlepiej już na etapie przedszkolaka. Treści powinny być dostosowane i przekazywane adekwatnie do wieku. Dzieci są bardzo podatne na wiedzę i otwarte na różne informacje od najmłodszych lat. To my wpajamy im wzorce. Im wcześniej zaczniemy, tym większą zbudujemy u nich świadomość - tłumaczy jej zasady psycholożka.

 

Należy pamiętać, że wczesne wprowadzanie pewnych tematów wiąże się z normalizacją - jeżeli dziecko od najmłodszych lat będzie słyszeć o zdrowiu psychicznym, to będzie to dla niego po prostu normalne.

 

No i najważniejsze - edukacja powinna być prowadzona przez ekspertów w danym temacie - apeluje.

 

Jakie treści powinny być w tej edukacji zawarte? Na co powinniśmy zwrócić uwagę dbając o wychowanie naszych dzieci:

 

Przede wszystkim warto by było zacząć od tego, czym jest zdrowie psychiczne, jaką rolę pełni w życiu każdego człowieka i dlaczego jest ważne. Niektórzy ludzie dorośli nie mają nawet takich podstaw. Należałoby również wspomnieć o tym, jak to zdrowie psychiczne pielęgnować - co możemy zrobić sami, a z czym powinniśmy zgłosić się do specjalistów - podaje propozycję takich treści Barbara Wesołowska - Budka, psycholożka prowadząca sieć Poradni Zdrowia Psychicznego Psychoklinika oraz prowadząca Instagram Psychoterapia i życie.

 

Nie pomijamy również emocji:

 

Każdy z nas powinien wiedzieć czym są, dlaczego są ważne, jak je rozumieć i jak sobie z nimi radzić.

 

Dodaje również, że należy edukować o chorobach psychosomatycznych, ich objawach, przebiegu i skutkach. Po co?

 

Tak, żeby każdy z nas wiedział jak pomagać sobie i innym. Psychoedukacja powinna być nauką obowiązkową - nie na ocenę. Większą wartością zamiast zyskanej piątki byłaby samoświadomość i praktyczna wiedza mogąca uratować kiedyś komuś nawet życie - podsumowuje ekspertka.

 

Gdzie szukać pomocy?

 

Przede wszystkim zawsze u specjalisty: psychiatry, psychologa, psychoterapeuty, ale również w ogólnodostępnych Ośrodkach Pomocy Kryzysowej, Centrach Zdrowia Psychicznego.

Jeśli sytuacja jest kryzysowa i bezpośredniemu zagrożeniu ulega zdrowie i życie pacjenta należy dzwonić pod numer 112.

Osoby w kryzysie, oczekujący rozmowy i wsparcia w trudnej sytuacji życiowej mogą również skorzystać z telefonu zaufania:

 

  • Kryzysowy Telefon Zaufania 116 123; czynny codziennie od 14.00 do 22.00
  • Antydepresyjny Telefon Zaufania 22 484 88 01; czynny od poniedziałku do piątku od 15.00 do 20.00, dyżurują tu też lekarz psychiatra i seksuolog
  • Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji 22 594 91 00; czynny w środy i czwartki od 17.00 do 19.00
  • Telefon Zaufania Młodych 22 484 88 04; czynny od poniedziałku do soboty od 11.00 do 21.00
  • Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111; czynny całodobowo 7 dni w tygodniu
Barbara Wesołowska-Budka psychoterapeuta, psycholog, seksuolog artykuły 4 artykuły więcej informacji Umów wizytę więcej informacji

Psycholog, psychoterapeuta, seksuolog, superwizor.
Prowadzi instagram Psychoterapia i życie oraz sieć Poradni Zdrowia Psychicznego Psychoklinika.
Absolwentka pięcioletnich studiów magisterskich WSFiZ w Warszawie na kierunku psychologia, z dodatkową specjalizacją: psychoterapia i terapia seksualna, pod opieką prof. dr hab. Zbigniew Lew- Starowicz. Jest certyfikowanym psychoterapeutą w nurcie poznawczo – behawioralnym. Pracuje pod stałą superwizją kliniczną, dzięki której cały czas doskonali własne umiejętności psychoterapeutyczne, które w sposób istotny przekładają się na owocną pomoc pacjentom. Przynależy do: Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego.
Doświadczenie i praktykę zawodową zdobywała między innymi: w znanym Zakładzie Seksuologii Medycznej i Psychoterapii, Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie na oddziale F9 i F5, III Kliniki Psychiatrycznej, w Szpitalu Wolskim, pawilon 12- Oddział psychiatryczny dzienny, w Centrum Terapii Autyzmu SOTIS oraz innych prywatnych ośrodkach zajmujących się zdrowiem psychicznym. Posiada 12 certyfikatów psychologiczno – seksuologicznych Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Pracuje w Szpitalu im. Orłowskiego w Warszawie w Zakładzie Seksuologii Medycznej i Psychoterapii (NFZ). Ponadto cały czas doskonali swoje umiejętności poprzez czynne uczęszczanie w kongresach – konferencjach psychiatrycznych i seksuologicznych oraz regularnie uczestniczy w szkoleniach Terapii Schematu po to, aby doskonalić swoją wiedzę praktyka klinicznego i uzyskać certyfikat ISST umożliwiający dalsze szkolenie w kierunku uzyskania certyfikatu Terapeuty Schematu.
Zawodowo zajmuje się prawidłowym rozpoznaniem, diagnozowaniem i leczeniem różnorodnych zaburzeń psychicznych oraz seksualnych kobiet i mężczyzn. Pomocą i poradnictwem psychoterapeutycznym oraz seksuologicznym, uzupełnieniem i wzbogaceniem wiedzy z zakresu życia seksualnego, psychoedukacją oraz edukacją seksualną młodzieży i dorosłych. Prowadzi psychoterapię indywidualną osób dorosłych i młodzieży zarówno długo jak i krótkoterminową, terapię małżeńską / par (praca nad konfliktami małżeńskimi, treningi komunikacji i inne). Zaprasza na spotkania o charakterze konsultacyjno – diagnostycznym oraz psychoterapeutycznym. Prowadzi psychoterapię grupową.

Szybka konsultacja:
Tabletka "dzień po" e-Recepta L4 Online
Najnowsze pytania pacjentów
Depresja, a niedoczynność tarczycy.
Czy gdy wyleczy się depresję, może zniknąć także niedoczynność tarczycy?
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Konsultacja z psychiatrą prowadzącym.
Karolina Raczyńska
lekarz
Umów wizytę
Nie, ale nieleczona lub źle kontrolowana niedoczynność tarczycy może być przyczyną depresji.
Czy warto iść do lekarza psychiatry prywatnie, czy to coś zmieni?
W sierpniu tego roku dostałam orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim, na stałe i nie odwołałam się, nie wierzyłam, że to coś da. Tak mam od 2010 roku po mastektomii, histerektomii, również usunięcie jajników. Od tego czasu pogorszyło się moje zdrowie psychiczne, ale...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Konsultacja z psychiatrą prowadzącym.
Dlaczego tak jest, że jak idę na spacer sama, to się mocno pocę, a jak idę tą samą trasą z mamą, to pot jest o wiele mniejszy?
Mam zespół lęku uogólnionego, depresję i fobię społeczną, ale już od jakiegoś czasu prawie w ogóle nie boję się, że ludzie mnie ocenią i się nie wstydzę siebie. Dotychczas myślałam, że pocenie się wynika z wysiłku fizycznego, bo mam mało ruchu i nadwagę, ale dzisiaj szłam z...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Konsultacja z psychiatrą prowadzącym leczenie.
Stany lękowe i depresja, a L4 z pracy.
Miałam silne stany lękowe i mam od dziś stwierdzoną depresję, jednak lekarz nie chce mi wystawić zwolnienia tydzień wstecz. Od tygodnia leżę w łóżku i mam wszystkiego dość. Nie miałam siły nawet zadzwonić do lekarza, a jak nie będę miała z czego żyć, to całkiem się załamię. Czy jest taka...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Decyzję w sprawie niezdolności do pracy każdorazowo podejmuje wyłącznie lekarz.
Czy mój obecny psychiatra dobrze robi?
Mam zamiar zmienić psychiatrę, bo obecna nie chce zmienić mi leków, mimo że nie do końca na mnie działają. Od kiedy je biorę, nie mam już zawrotów głowy, świądu, bezsenności, napięciowego bólu głowy czy suchości w ustach, problemy z oddychaniem, dyskomfort na skórze i...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Należy stosować się do zaleceń lekarskich, a jeśli nie ma do niego zaufania - należy zmienić specjalistę.
Czy mam się czegoś bać, czy to jest jakiś nowy objaw choroby?
Cierpię na depresję, zaburzenia lękowe oraz schizofrenię - mój problem to patrzenie się kobietom na tyłek, taka jakby obsesja. Gdy idę ulicą, mój wzrok ląduje na tyłek czy to jest normalne? Przed chorobami nie miałem takiej obsesji.
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Karolina Raczyńska
lekarz
Umów wizytę
Osoby które nie cierpią na Pana/Pani choroby również miewają takie zachowania, w pewnym wieku są one wręcz "fizjologią" i niepokoić mógłby raczej ich brak. Proszę dla pewności podzielić się swoimi wątpliwościami z prowadzącym psychiatrą - on zna Pana/Panią najdłużej i z pewnością najlepiej rozwieje te wątpliwości. Serdecznie pozdrawiam!
Co zrobić, żeby nie bolały mnie nogi i dół pleców podczas spacerów?
 Mam 24 lata i przez depresję mam mało ruchu, mam też nadwagę.
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana stacjonarna wizyta lekarska.
Sylwester Król
ginekolog - położnik
Umów wizytę
Wskazana wizyta lekarska stacjonarnie.
Czy cieszenie się życiem to domena tylko dzieci?
Jako dziecko naprawdę wszystko mnie radowało, a teraz zmagam się z depresją i mam ogromne problemy z odczuwaniem radości. Czy jest szansa, że ta moja dziecięca radość do mnie wróci, gdy pokonam depresję? Spotykam się z wieloma opiniami, które mówią, że tylko dzieci się tak...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Konsultacja z psychiatra prowadzącym
Anna Wilczyńska
psycholog
Umów wizytę
Poziom odczuwania zarówno radości jak i innych emocji jest subiektywny. Może różnić się natężeniem/sposobem wyrażania w zależności od całego spektrum indywidualnych czynników: od okresu życia, rodzaju wyzwań, ogólnego zadowolenia z życia… Faktem jest, że zarówno dzieci jak i dorośli mają zdolność do przeżywania uczuć radości i pokrewnych - trudność w odczuwaniu tej jak i innych emocji warto skonsultować z psychologiem, psychoterapeutą lub/i z psychiatrą.
Czy przebywając na dłuższym zwolnieniu od lekarza psychiatry, można wyjechać w celach wypoczynkowych?
Zmiana otoczenia i oderwanie się od codzienności może mieć działanie terapeutyczne. Mój lekarz prowadzący odpowiada na to pytanie twierdząco, ale jednocześnie nie chce wydać zaleceń, że wskazana jest zmiana otoczenia? Jak może ustosunkować się do tego ZUS w razie kontroli?
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Należy stosować się do zaleceń lekarskich
Czy mogę zacząć brać lek przeciwdepresyjny mając objawy odstawienne?
Dwa dni temu byłam zmuszona odstawić lek przeciwdepresyjny, ze względu na wystąpienie wielu objawów zespołu serotoninowego. Po konsultacji telefonicznej lekarz zmienił lek i zalecił rozpoczęcie przyjmowania go następnego dnia po wykupieniu. Zapomniałam niestety powiedzieć, że mam...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Dawid Luwański
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Adam Mallach
lekarz, ginekolog - położnik, internista
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Czy ludzie cały czas czują jakieś emocje?
Często uważam, że w danej chwili nic nie czuję, ale może po prostu nie zauważam emocji. Czy to normalne?
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Dawid Luwański
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Adam Mallach
lekarz, ginekolog - położnik, internista
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Joanna Górska
psycholog
Umów wizytę
Dzień dobry. Emocje to, w uproszczeniu, automatyczna reakcja naszego organizmu na wewnętrzną interpretację obserwowanych przez nas zdarzeń. Chociaż mogą one osiągać silne natężenie, czas ich trwania jest stosunkowo krótki (zazwyczaj kilka sekund do kilkunastu minut). Odczucia, które utrzymują się dłużej (np. kilka dni) nazywamy nastrojem. Emocje pełnią w naszym życiu rolę kierunkowskazu, mają również uchronić nas przed zagrożeniem. Okresy w których nie doświadczamy silnych emocji, nasze potrzeby są zaspokojone, a nastrój jest stabilny możemy określić jako stan równowagi czy spokoju. Wrażenie nieodczuwania emocji nie zawsze musi więc być niepokojącym sygnałem. Nieraz z różnych powodów możemy utracić kontakt z naszymi emocjami (inaczej "nie zauważać ich") lub nawet nigdy nie nauczyć się ich rozróżniać i nazywać. Jeśli ma Pan/Pani wrażenie, że problem ten może dotykać Pana/Panią z pewnością warto skorzystać z porady psychologicznej. Podczas psychoedukacji uczymy się rozumieć nasze emocje i role jakie spełniają. Psycholog może również zasugerować wizytę u lekarza psychiatry jeśli będzie istniało wskazanie do dalszej diagnostyki. Pozdrawiam!
Objawy depresji.
Jestem cały czas zmęczona, ciągle bym spała i do wszystkiego się zmuszam. Czy mogę mieć depresję?
Sylwester Król
ginekolog - położnik
Umów wizytę
proszę zrobić morfologie i zgłosić się do lekarza rodzinnego.
Sebastian Łaźniak
lekarz
Umów wizytę
zrobić badania i się zgłosić na wizytę do lekarza
Marlena Kałużna
lekarz, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Wskazane wykonanie szczegółowych badań laboratoryjnych i konsultacja stacjonarna u lekarza POZ.
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja psychiatryczna.
Dawid Luwański
Umów wizytę
proszę zrobić morfologie i zgłosić się do lekarza rodzinnego.
Adam Mallach
lekarz, ginekolog - położnik, internista
Umów wizytę
Wskazane wykonanie szczegółowych badań laboratoryjnych i konsultacja stacjonarna u lekarza POZ.
Czy leki przeciwdepresyjne mogą powodować spadek energii?
Czy lek na depresję może sprawiać, że nic nam się nie chce? Taki spadek energii i brak ochoty na robienie czegokolwiek.
Jakub Woźniak
lekarz rodzinny
Umów wizytę
Mogą być to przejściowe objawy uboczne stosowanego leku - zapraszam na konsultacje - wytłumaczę dokładnie wytyczne postępowania - specjalista medycyny rodzinnej lekarz Jakub Woźniak
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja z psychiatrą prowadzącym.
Czy to normalne w depresji, że mało co mnie rozśmiesza?
To co kiedyś bardzo by mnie rozbawiło, teraz wywołuje tylko lekki śmiech (albo nawet tego nie). Siedzę z mamą i jej partnerem oglądając telewizję, oni śmieją się z czegoś, a mnie to nie śmieszy (kiedyś by rozśmieszyło). Nie pamiętam kiedy ostatnio porządnie się naśmiałam.
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Konsultacja z psychiatrą prowadzącym.
Czy to powszechne, że ktoś wycofał się z kontaktów społecznych przez depresję?
Nie ma energii np. na pisanie z kimś (ja tak mam). W moim przypadku wygląda to tak, że wycofałam się z kontaktów z moimi wirtualnymi znajomymi z gry. Teraz już nie gram w tę grę i utrzymuję sporadyczny kontakt z osobami stamtąd. W realu nigdy nie miałam prawdziwych znajomych...
Paweł Skoczylas
lekarz, internista, lekarz rodzinny
Umów wizytę
Zalecana konsultacja z psychiatrą prowadzącym.
Pokaż więcej pytań więcej
CHCESZ ZADAĆ PYTANIE?
Musisz napisać jeszcze: 50 znaków.
Dziękujemy
Twoje pytanie zostało wysłane. Nasi specjaliści udzielają odpowiedzi zwykle do kilkunastu godzin od zadanego pytania. Wszystkie odpowiedzi zostaną wysłane na adres e‑mail, który podałeś w formularzu.
lub Umów się na konsultację

Serwis HaloDoctor ma charakter wyłącznie informacyjny i edukacyjny i w żadnym wypadku nie zastępuje konsultacji medycznej. W celu dokładnej diagnozy zalecany jest kontakt z lekarzem. Jeśli jesteś chory, potrzebujesz konsultacji lekarskiej, e‑Recepty lub zwolnienia lekarskiego umów wizytę teraz. Nasi lekarze są do Twojej dyspozycji 24 godziny na dobę!

Lekarz online czeka na Ciebie
e-Recepta e‑Recepta L4 L4 Tabletka po Przeziębienie