mgr. Anna Kupryjaniuk

Nazywam się Anna Kupryjaniuk i jestem psychologiem (specjalność neuropsychologia kliniczna, absolwentka jednolitych 5- letnich studiów magisterskich na Uniwersytecie Warszawskim), psychoonkologiem, psychoterapeutą oraz diagnostą. Jestem w trakcie szkoły psychoterapii w nurcie poznawczo-behawioralnym (III rok szkolenia) oraz w trakcie studiów podyplomowych z psychologii sądowej. Ponadto jestem w trakcie 4-letniej specjalizacji z psychologii klinicznej. Na co dzień pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii, w którym także realizuje pracę doktorską z nauk medycznych. Od wielu lat zajmuje się diagnozą różnicową zaburzeń o charakterze psychiatrycznym i neurologicznym, jak również diagnostyką otępień. Od 2018 roku pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii (IPiN) w Klinice Neurochirurgii i w Oddziale Chorób Afektywnych w Warszawie. Doświadczenie w diagnozach neuropsychologicznych zdobywałam na Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej (IPiN), w Klinice Neurochirugii (Warszawa, ul. Banacha), Klinice Nerwic, Zaburzeń Osobowości i Odżywiania (IPiN), na Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w Konstancinie, w I Klinice Neurologii (IPiN), Instytucie Onkologii, Centrum Zdrowia Dziecka oraz na Oddziale Neurofizjologii Klinicznej (IPiN). Obecnie zajmuje się kwalifikacją do operacji pacjentów z chorobą Parkinsona oraz pacjentami z bólem neuropatycznym. Ponadto zajmuje się badaniem pacjentów przed i po zastosowaniu terapii elektrowstrząsowej. W ramach pracy w Instytucie IPiN prowadzę również liczne badania naukowe oraz regularnie publikuje artykuły naukowe w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych y, (m. in. Frontiers in Neurology, Psychiatria Polska, British Journal of Neurosurgery, Neurologia i Neurochirurgia Polska). Ukończyłam wiele kursów, staży i praktyk w zakresie neuronauk oraz pracy z osobami doświadczającymi trudności psychicznych. Cały czas podnoszę swoje kwalifikacje i kompetencje. Regularnie uczestniczę w superwizji.

Komu pomagam?

Pomagam, poszukując rozwiązań m. in. w następujących obszarach:
-brak wiary w siebie, niskie poczucie własnej wartości,
- problemy w kontrolowaniu czy wyrażaniu emocji,
-odkładanie ważnych spraw na później (prokrastynacja)
-trudności w podjęciu bardzo ważnej decyzji życiowej typu: urodzenie dziecka/aborcja, pozostanie w związku/rozstanie, odbudowa małżeństwa/rozwód, pozostanie w pracy/wybór innej pracy zawodowej, zostanie w kraju/wyjazd do innego państwa itp.
- stany depresyjne
- problemy w komunikacji z innymi ludźmi np: w pracy/szkole/w rodzinie

 zaburzenia odżywiania (jedzenie kompulsywne, bulimia)
- osamotnienie

- kryzysy życiowe
- problemy i kryzysy w związkach
- śmierć bliskiej osoby, strata kogoś czy czegoś ważnego np: pracy
- stres w pracy, wypalenie zawodowe, mobbing, bezrobocie
- brak równowagi między pracą a życiem osobistym,
- stres, napięcie
- nieśmiałość, brak asertywności, trudności w stawianiu granic
- problemy rodzinne (w tym małżeńskie, wychowawcze),
- przygotowanie rodzica do wsparcia dziecka przed, podczas i po rozwodzie rodziców,
- problemy z koncentracją, nadpobudliwością, wybuchami złości
- problemy z motywacją, realizacją zadań, wytyczaniem celów życiowych i zawodowych
mają trudności w okazywaniu ciepła, bliskości w relacji z bliskimi osobami
- nie potrafią ponownie zaufać w osobistej relacji
- nie radzą sobie z poczuciem zdrady i odrzucenia
- mają przekonanie, że są „złymi” rodzicami, „złymi” małżonkami, "złymi" dziećmi, "złymi" ludźmi
- mają trudności w wyrażaniu własnych potrzeb, pragnień, opinii (zarówno pozytywnych jak i
negatywnych); mają trudności w odmawianiu innym i wyznaczaniu zdrowych granic, tak by być blisko z innymi w chwilach dużej intymności, ale jednocześnie funkcjonując z dużym poczuciem
niezależności
- nie potrafią dotrzymać swoich postanowień
- nadmiernie kontrolują siebie bądź swoich bliskich
- pragną dokonać w swoim życiu zmian na drodze rozwoju osobistego
- uzależniają swoje poczucie wartości od opinii innych ludzi
- mają poczucie pustki, bezradności, bezsilności, beznadziei, osamotnienia, zagubienia, braku
sensu, braku nadziei, rezygnacji
- pragną w bardziej adaptacyjny sposób radzić sobie z uczuciami bezbronności, niskim poczuciem własnej wartości w celu pokonania pogardy do samego siebie i wsparcia samoakceptacji
- mają poczucie braku energii życiowej, apatyczności
Ponadto w swojej pracy zajmuje się pracą z pacjentami którzy doświadczają napięcia psychicznego wynikającego (np. z tzw. „stresu”), pacjentami którzy znajdują się w trakcie kryzysu psychicznego (np. choroby onkologicznej), pacjentami którzy doświadczają objawów lękowych. Zajmuje się diagnozą ADHD oraz badam pacjentów którzy zauważają u siebie zmiany wynikające z przejścia zakażeniem SARS- COV-2
Jestem przyjazna osobom LGBT.. Pracuje z osobami dorosłymi oraz młodzieżą.

Jeśli problem dotyczy dziecka, to zapraszam na pierwszą konsultację samego rodzica/ rodziców (bez dziecka).
Praca z psychologiem nie oznacza przyznania się do słabości. To przejaw wysokiej dojrzałości i świadomości siebie, a także siły i gotowości do zmiany, do zrozumienia siebie i wpływania na swoje myśli, emocje i zachowania.
Moją misją w pracy jest pomaganie w osiągnięciu dobrego, spełnionego i satysfakcjonującego życia w wymiarze prywatnym i zawodowym. Kryzysy, trudności, wyzwania, to elementy naszej codzienności, na które różnie możemy reagować. Praca z psychologiem pozwala pokonywać te trudności w ramach bezpiecznej i pełnej zaufania przestrzeni. Pracuję zgodnie z zasadami zawartymi w Kodeksie Etyczno-Zawodowym Psychologa i Psychoterapeuty. Psychoterapia jest moją pasją i wymarzonym zawodem. Widzę jak znacząco poprawia jakość życia, jak leczy, jak zmienia codzienność ????