Zaburzenia depresyjne ujawniają się u około 2 do 3 % dzieci w wieku od 6 do 12 roku oraz u 6 do 8 % młodzieży od 12 do 17 roku życia. Przez długi czas uważano, że dzieci nie mogą być dotknięte depresją. Dzisiaj widzimy, że choroba ich nie oszczędza, a niezdiagnozowana w porę depresja może skutkować tragedią.
Problem zachorowań na depresję dotyczy nie tylko dorosłych, ale dzieci i młodzież. Zaburzenia nastroju mogą powodować zmianę postrzeganie siebie, otoczenia, doprowadzić do izolacji, w istotny sposób wpłynąć na poczucie własnej wartości, wywołać poczucie winy, beznadziejności, poczucie bezsensu istnienia.
Trudności w diagnostyce depresji
Depresja jest chorobą cywilizacyjną, jednak w związku z tym, że dzieci nie potrafią zidentyfikować swoich emocji ciężko jest dostrzec problem, z którym się borykają. Z prawidłową diagnozą też nie jest łatwo, ponieważ często dziecko trafia do lekarza w bardzo zaawansowanym stadium chorobowym.
Zdarza się, że rodzice bądź opiekunowie nie zauważają bądź nie traktują poważnie ciągłego smutku i przygnębienia u własnego dziecka. Niestety nieleczona depresja może prowadzić do myśli i prób samobójczych.
Objawy depresji u dzieci
U dzieci choroba może przejawiać się drażliwością, agresywnością, przytłaczającym podekscytowaniem lub tendencją do izolowania się lub utraty zainteresowania zabawą. Objawy te najczęściej występują nagle i utrzymują się przez długi okres czasu.
Często rodzaj i nasilenie objawów oraz specyfika zaburzeń funkcjonowania nie dają obrazu klinicznego typowego dla zaburzeń depresyjnych w dorosłym wieku. Choroba objawia się:
- nasilającymi się objawami buntu - maluch jest złośliwy
- pojawiają się częste bóle brzucha, wymioty
- lęk staje się towarzyszem codziennych zadań
- sylwetka dziecka wydaje się być przykurczona, zgarbiona
- maluch przeprasza za wszystko, zaczyna bać się własnych rodziców
- ma zmniejszony lub zwiększony apetyt
- pojawiają się fantazje, wyimaginowani przyjaciele
Depresja młodzieńcza
Dorastanie jest okresem pełnym zmian nie tylko fizycznych, ale i emocjonalnych. Kwestia akceptacji przemian we własnym ciele, odkrycie seksualności, bunt nastoletni czy pojawienie się pierwszej miesiączki - wszystkie te czynniki mogą powodować huśtawki nastrojów.
Gdzie przebiega granica między młodzieńczym buntem a depresją? Szacuje się, że około 3% nastolatków przeżywa okres depresji, a dwie trzecie z nich to dziewczynki.
Depresja młodzieńcza jest trudna w diagnozie, a nieleczona może prowadzić do prób samobójczych. Samobójstwo jest drugą wiodącą przyczyną zgonów wśród osób w wieku 15-24 lat.
Objawy depresji u nastolatków
Do objawów depresji młodzieńczej można zaliczyć:
- zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)
- nadużywanie narkotyków lub alkoholu
- ucieczki z domu
- czyny przestępcze
- samookaleczenie
- nadpobudliwość
- trudności z koncentracją
- agresję
- zachowania aspołeczne
Zarówno rodzic jak i nauczyciel mogą powyższe zachowania błędnie interpretować jako bunt młodzieńczy, a nie jako przejaw depresji.
Inne zachowania, które powinny zwrócić naszą uwagę to:
- niechęć do rozmowy
- absencja szkolna (wagary, złe oceny)
- zaburzenia snu
- niekontrolowany płacz
- niechęć do spotkań z rówieśnikami
- zamykanie się na cały dzień w pokoju
- ucieczka w wirtualny świat
- objawy psychosomatyczne (bóle głowy czy brzucha)
Obserwacja i reakcja osób dorosłych
Trzeba też podkreślić, że młodzi ludzie często są ofiarami przemocy szkolnej - są prześladowani, poniżani i wyśmiewani przez swoich rówieśników. Bardzo ważna jest w tym momencie rola zarówno rodzica jak i nauczyciela, by wychwycić niepokojące i zamaskowane objawy depresji.
Pamiętajmy, że depresji nie należy diagnozować samodzielnie. Diagnozę stawia specjalista, tj. psychiatra. Obecnie najskuteczniejszą formą walki z depresją jest połączenie psychoterapii, farmakoterapii i zdrowego trybu życia.
Jeżeli wizyta w gabinecie nie jest możliwa, porozmawiaj ze specjalistą online i bez wychodzenia z domu otrzymaj potrzebne wsparcie.
Szukasz specjalisty leczącego depresję w Twojej okolicy? Sprawdź:
